Deze week gaat mijn moeder verhuizen. De afgelopen weken zijn we druk bezig geweest om dingen uit te zoeken, te sorteren en te verdelen. Na 52 jaar vertrekt ze uit het huis wat ik nog steeds een beetje ervaar als thuis. We kennen elke voeg, elke steen, elke hoek en kier. Niet te vergeten elke laag retro-behang en alle geluiden en geuren van de buurt. Mattenkloppers op maandagmorgen, de haak van de achterdeur die piept in de wind, de ballen van de kinderen die knallen tegen de garageboxen op het Grote Plein, de geur van het vers gebakken visje op zaterdagmorgen uit de pan op de driepoot en van de bérgen garnalen die we er hebben gepeld aan de keukentafel. Dus zákken met herinneringen. Als je met je moeder, broer en zus gaat opruimen schiet het niet zo op....
Hoewel ik in de loop der jaren al van alles meenam, blijkt er toch nog heel veel "vroeger" te liggen. Als eerste nam ik mijn trouwjurk mee. Nooit meer nodig gehad 😁 en ik zou er ook nooit meer in gepast hebben, wát een taille 26 jaar geleden.
Mijn moeder naaide mijn trouwjurk zelf, al die losse kraaltjes en knoopjes! Ik vind 'm nog steeds mooi.
En verder is het één grote memory lane: pfffttt..... wat vliegt de tijd!
Die laatste "te" ging er al snel af. En ik blijf Janneke toch mooier vinden 😂.
Met die stofzuiger is het nooit meer wat geworden.
Schriftjes en eerste boekjes. En die melkdoppen!
Wie had er ooit van een "pak" melk gehoord?
Zondagsschoolboekjes en rapporten.
Aan het ene soms wat betere herinneringen dan aan het andere....
Idem dito voor de middelbare school. Hoewel ik Latijn geweldig vond (en vooral die mythologie), had ik er beslist geen talent voor. Maar van 2 jaar les toch nog steeds plezier en veel van opgestoken.
En die Rock-opera, onvergetelijk !
(hoewel ik niet verder kwam dan het kostuum naaien en het achtergrondkoor. Maar ik was erbij 😁)
Ik kan sommige nummers nog steeds meezingen.
Opleidingen en salarisstroken uit een ver verleden. Aan de ene kant een eeuwigheid geleden en aan de andere kant lijkt het gisteren! Whaha, wie had toen gedacht wat ik nu weet 😁.
En brieven! Dózen brieven. Uit een tijd dat bellen naar het buitenland nog héél duur was, mobieltjes nog niet bestonden, Wifi alleen een rare lettercombinatie was en computers nog niet ons leven beheersten. Een brief op een blauw luchtpost-velletje deed er - met wat geluk - een week over en er werd ontzettend naar uitgekeken. Twee jaar correspondentie heen en weer in 2 dozen. Hier durf ik nog niet in te lezen. Met brieven van oma, opa en mijn vader er tussen. Even wachten nog....
De rest zal ik jullie besparen. Als ooit mijn huis opgeruimd moet worden dan hoop ik dat mijn kinderen met net zoveel plezier terugkijken op hun jeugd!
A.s.
vrijdag 16 juli is de winkel dus gesloten. Morgen, donderdag en zaterdag sta ik weer voor jullie klaar. De winkel is bommetje vol met prachtige garens. Tot dan.
