Digibeet

O, wat ben ik toch een digibeet.......

´t Is dat blogger zo eenvoudig is, en dat ik mijn kinderen er af en toe bij kan halen ( `o mám, snap je dát niet?`), maar als er een manier is om je snel oud te laten voelen dan is het wel bij een computerachtig probleem. Met de komst van allerlei apparatuur in dit huis zoals smartphones (blijkbaar dekt een woord als mobieltje de lading niet meer) en een printer-zonder-snoertje hebben we een draadloos netwerk. Vakkundig geïnstalleerd door iemand die er verstand van heeft. Prima, werkt tot ieders tevredenheid. Tot vorige week. Paniekerige toestanden als de mobieltjes niet appen, als er niet 24 uur per dag overal en altijd op het internet gekeken kan worden. "Ma-ham, wi-fi doet het niet...." (mijn computer zit lekker met een draadje vast, maar het werd lastiger toen de printer ook een halve dag moest nadenken over het uitspugen van een factuurtje).

Dus belde ik (yep, nog vóór de administratie-klus) naar het servicenummer. Zucht. Die aardige mevrouw aan de andere kant hoorde ik - vast onbedoeld - ook zuchten. Vroeg naar het typenummer van de router. O, help - waar vind ik dat.
- "onderaan, mevrouw".. ik weet niet waar jullie router hangt of staat, maar bij ons op het lastigste plekje, in het donker, met veel snoertjes eraan. Dus ik in de spagaat op zoek naar het typenummer, serienummmer, weet ik veel wat voor nummers. weet je wel hoe klein die stickertjes zijn, en hoeveel kleiner de lettertjes...En mijn leesbril (die ik bijna nooit nodig heb) had ik natuurlijk niet bij de hand. Die lag netjes naast het fornuis met de soepspetters van gisteren erop.
Of ik de computer met een  *%$#^$^-kabeltje wilde verbinden met de router. Paniek...! Een wat-kabeltje? Bleek niet nodig, het kabeltje zat er al.

Wachtwoord? O, help - wáár? Ik hoorde weer een subtiele zucht (wat een baan, je zal een hele dag mensen zoals ik moeten helpen...) "Geeft niet mevrouw, achterin de router zit een gaatje, dan kun je 'm weer resetten in de fabrieksstand" Gaatje? Waar? Met wat reset je zo'n ding? Waar is een paperclip? Waarom is het hier zo donker, en dat gaatje zo klein? Waar is mijn leesbril....?

Afijn, een kwartier later - waarbij deze aardige dame op afstand mijn computer en alle instellingen veranderde - spuugde mijn computer weer allerlei papier uit. Apparaatjes van man- en kindlief zijn weer verbonden met de buitenwereld. En ik ben weer een illusie armer. Die van dat ik wel aardig mee-kon in deze digitale wereld. Welnee.

Als een slak beweeg ik me nu door de rest van het werk. Blèh! Het is niet helemaal mijn dag.

Het ideetje voor deze lieve slakjes kan ik je wel geven, dat lukt nog :-) Voor wie 'm nog niet was tegengekomen: je vindt het gratis patroontje bij Stip en Haak. 

Geef mijn maar een haak- of breinaald...