Uitgevaren......

Aan alles komt eind....

Aan Sail de Ruyter,
Aan het weekend,
Aan een lange, mooie zomer met allerlei markten, evenementen en drukte...

..en ik vind het prima zo! Want wat was ik moe gisterenavond! Omdat het voorlopig de laatste keer is geweest dat ik "buiten" sta met mijn toko èn in klederdracht leek het wel alsof de inspanning van de hele zomer eruit kwam. Complete plumpudding.......

Nog even meekijken met gisteren en de Sail? Wat een evenement was het, zeg! Grandioos!

Natuurlijk waren we weer vroeg op stap, maar het verliep allemaal zo vlot dat we nog tijd hadden voor een klein rondje Sail de Ruyter. In de havens lagen wel 180 verschillende schepen.

Oud en jong gebroederlijk naast elkaar op het voormalige Schelde-terrein. De marine was goed vertegenwoordigd in verband met haar 525e verjaardag (de schepen zijn wel met hun tijd meegegaan...!)

Masten, masten, masten!

Geuren en kleuren, geluiden - zo jammer dat ze niet meekunnen op de foto!

Het Dokje van Perry werd zaterdag officieel geopend door Pieter van Vollenhoven.

Al die zeilen en touwen!

's Middags werd het rustiger want het publiek (100.000 mensen??) vertrok naar de Boulevard waar de vlootschouw begon. Die hebben wij helaas gemist.......

De dreumes, de reus, oud en nieuw!

Daarna werd het weer drukker, maar er was zoveel te doen en te bekijken, zoveel kramen, dat het voor het publiek niet te doen was alles te bekijken. De mensen die bij ons langskwamen vielen als een blok voor de Zeeuwse sokken (deze week gaan alle bestellingen op de post!!!!!).

Aan het eind van de middag begon het te plensen, gelukkig was het de rest van de dag droog gebleven. En nu ben ik zo blij dat het even voorbij is. Als je af en toe op een markt of evenement staat kom je zulk divers publiek tegen - weer zo anders dan in de winkel! Meestal heel leuk, maar soms gebeurden er dingen dat we elkaar verbijsterd aankeken....

Je hebt mensen die rustig je hele kraam van links naar rechts helemaal overhoop halen, echt álles aanraken, met manlief bespreken, en zonder iets te zeggen of zelfs oogcontact te maken gewoon doorlopen. Huh?

Of kinderen die onder toeziend oog van ouders met een druipende bak saté over de witte slabben staan gebogen. Of volwassenen die tijdens het smikkelen van een lekkere vette haring best je truien even willen aaien. Een dame die zegt dat ze geen pakket bij je wilt kopen maar wel een foto wil maken zodat ze het vest thuis kan nabreien. En misschien hebben wij een afvalzakje waar het haringbakje in kan?

Dames die zeggen dat ze al láng niet meer breien, op een toon alsof het voor het plebs is (hihihihi, wij weten beter!), heren die vragen of Arnemuiden bij Amsterdam ligt, mensen die vragen hoe het komt dat ik ook "gewoon" Nederlands kan spreken en niet alleen dialect (nou, mensen ik kan allebei - ik switch zo om hoor!).

Toppunt is nog wel het fotograferen. Natuurlijk vráág ik erom om gefotografeerd te worden als ik in onze streekdracht loop. De meeste mensen vragen het vriendelijk, túúrlijk mag het! Sommigen vinden het ook leuk om samen op de foto te gaan - opeens ben ik een beste vriendin en sommigen worden behoorlijk amicaal. Ook dat kan (tot op bepaalde hoogte!). Soms gebeurt het dat mensen me zonder te vragen fotograferen, maar knikken daarna vriendelijk of glimlachen. Ik glimlach vriendelijk terug! Maar sommigen gaan pontificaal voor je staan, nemen een foto en draaien zo om. Huh? Ik ben toch geen kerk of zo????

Jullie horen het, het is mooi geweest! :-)

Morgen weer gewoon aan de slag. In gewone kleren, met gewone mensen, in het Nederlands én dialect. En (bijna) elke dag een handwerk-ideetje.