Een boom

Ik ben van slag! Er is namelijk een boom gekapt......
Natuurlijk niet zo maar een boom maar eentje die verweven is met mijn zorgeloze jeugd en niet alleen de mijne. Eigenlijk is (was) het de enige, bijzondere markante boom die in het collectieve geheugen zit van onze woonplaats:

Deze linde stond bovenop de "Scheelese Diek" (dijk van Scheele). Deze bult zal ooit wel een dijk geweest zijn want het stukje groen steekt een paar meter uit boven het vlakke land van de Zeeuwse polder. Misschien is het een laatste stukje zeedijk geweest uit de tijd dat we nog aan zee lagen.

Tot de jaren '60 was de wijk waar ik opgroeide gewoon polder. Het stukje dijk was kaal met daarop een - toen al - grote linde die was gesnoeid in een kandelaar-vorm. Ergens in de zestiger jaren, bij het ontwikkelen van de wijk, is de dijk beplant en kreeg de linde buren. In mijn herinnering waren die boompjes en struiken een echt bos. De beplanting kan niet ouder dan 10 jaar zijn geweest toen ik daar rond struinde maar in de ogen van een 8-jarig kind was het zo groot dat je er kon verdwalen. Er werden hutten gebouwd en we speelden er hele avonturen na uit de boeken of TV-series die we kenden. We waren Arendsoog en Witte Veder (of was het Old Shatterhand en Winnetou?), Zwiebertje en Bromsnor of we speelden de Rattenvanger van Hamelen of Q & Q. Centraal in al deze avonturen was die grote, oude linde. Mijn vader noemde het stukje groen steevast "Het Wolvenbos" wat het nog spannender maakte. 

Ons werd verteld dat onder de oude boom soldaten waren begraven. Dat maakte het uiteraard nóg veel magischer. Wat voor soldaten dat waren wisten we niet en later verwees ik het verhaal naar het rijk der fabelen. Dat was voorbarig, zo bleek want ik ontdekte dat er toch een kern van waarheid in zat:

Van de website van de Historische Vereniging Arnemuiden

Rond 1625 waren in Arnemuiden voortdurend grote troepen soldaten ingekwartierd. Zij kwamen hier om te herstellen van de ontberingen die ze leden tijdens het beleg van Breda. De soldaten van Mansfeld worden met name genoemd. Meer dan tweehonderd van hen zijn in 1625 te Amemuiden overleden bij een epidemie en even buiten de Veerse Poort begraven op het "Mansfeldse kerkhof", de plaats waar nu nog deze zogenoemde kandelaarboom staat.

Hoewel de linde een respectabele leeftijd heeft is zij toch van veel latere tijd. De boom werd geplant ter gelegenheid van de kroning van Koningin Wilhelmina op 6 september 1898. Dit gebeurde op heel veel plaatsen in het land. Eigenlijk is het dus een "Wilhelminalinde" 

In de 120 jaar dat die boom op de Scheelese Diek stond heeft hij het nodige gezien, waaronder in de oorlog in 1940 de strijd om Walcheren, en in 1944 de slag om de Sloedam.

Op Walcheren vind je niet zo veel heel oude bomen. Door de inundatie van Walcheren in 1944 stond 70 % van Walcheren bijna een jaar lang onder zout water en veel bomen en gewassen waren daar niet tegen bestand. In hooggelegen kernen en aan de oostkant van Walcheren bleef het droog, de linde behield droge voeten. In 1953 stond de polder rondom de boom wel onder water maar ik vermoed dat hij het overleefde omdat hij op een voormalige dijk is geplant. Sinds een jaar of 20 is er een hek om de linde geplaatst om deze te beschermen tegen "vandalen". Mijn kinderen beleefden dezelfde avonturen op d'n diek en rond deze boom.

Tja, en nu...... de linde is gekapt! 

Volgens de Gemeente Middelburg is "deze gerooid doordat het vanwege aantasting door korsthoutkoolzwam als zeer gevaarlijke boom gemarkeerd stond". Ik weet het niet, stond-ie op omvallen? Ik kan er niet over oordelen (NB: het blijkt dat-ie inderdaad bijna omviel!).

Maar jammer, jammer is het wel......

Het mooie van oude bomen is dat ze er al lang stonden voor wij geboren werden en er ook nog kunnen staan als wij weer van de aardbodem zijn verdwenen, ze relativeren je bestaan. Maar deze dus niet meer. 

Ik mag hopen dat er een mooie boom teruggeplaatst gaat worden, eentje die de komende generatie een beetje in de gaten houdt, waaronder gespeeld en gedeeld gaat worden.