Welkom op dit blog! Ik ben Jeanet Jaffari-Schroevers en mijn passie is breien en haken. Voor onze handwerkwinkel kom ik zoveel ideeën en patronen tegen, die kan ik nooit allemaal zelf uitvoeren! Daarom ben ik in 2012 dit blog begonnen - om te laten zien hoe leuk breien én haken is. Regelmatig komt er een item bij, vaak met patroon of links zodat je direct kunt beginnen. Ik probeer voor elk wat wils te zoeken, moeilijk en makkelijk, voor jong en oud, haken en breien. Natuurlijk ben je van harte welkom om onze stenen winkel in Arnemuiden te bezoeken. Openingstijden wo-vrij 9.00-17.00, za 9.00-16.00 uur. Let op: op vrijdag ben ik er zelf niet, Ali neemt de honneurs waar!

maandag 5 februari 2018

Dobber

Vandaag geen handwerknieuws. Even iets anders wat mij aardig bezighoudt de laatste weken.

Al vaker op dit blog schreef ik iets over de evenwichtsstoornissen/duizeligheidsaanvallen die ik heb gehad en de ruis in mijn hoofd. Het speelt al jaren, ik denk dat ik ruim 20 jaar geleden al af en toe gigantische evenwichtsstoornissen had. Het vermoeden van de Ziekte van Ménière was er al lang, maar ik had niet alle symptomen. Soms had ik jaren nergens last van en dan was het er opeens weer. Zo'n aanval is overigens echt geen pretje, 8 - 10 uur lang een continue Python-ervaring is echt te veel van het goede. In een mum van tijd kan ik niet meer rechtop staan, laat staan lopen. Er is niets anders mogelijk dan in het donker op bed te liggen en wachten tot het overgaat. Ondertussen is er geen houden aan: mijn ingewanden worden binnenstebuiten gekeerd en ik kots (excusez le mot) wel 20 keer tot er okergele gal overblijft. Na een uur of 8 houdt het voorzichtig op, nog een paar gammelige dagen erna en ik ben weer het meisje!

Gerelateerde afbeelding

Een jaar of 15 geleden gaf mijn rechteroor de geest. Binnen enkele maanden hoorde ik rechts vrijwel niets meer. Uiteraard bezocht ik KNO-artsen, onderwierp me aan gehoortesten. De conclusie was wel duidelijk, dit had niets met Ménière te maken (waar ik in die tijd eigenlijk ook helemaal geen last van had). Het was "pech" en er was niets aan te doen. Hoe vervelend ook, ik zat er niet zo erg mee. Met één goed functionerend oor (links) kon en kan ik prima leven. Richting-horen is wat lastig, ik kijk altijd naar links bij elk geluid. Ik ben altijd op zoek naar de telefoon omdat ik niet weet waar het geluid vandaan komt. Maar verder? Geen probleem!

Na enkele jaren relatieve rust begon het een jaar of 4 geleden weer. Telkens in het voorjaar (Toeval? Geen idee), en met tussenpozen van enkele weken was ik af en toe de klos (waarna ik dan weer een half jaar nergens last van had). Ik had relatief veel aanvallen wat me wel onzeker maakte. Uitstapjes of alleen op pad durfde ik niet zo goed meer, een evenement plannen was dan ook best een dingetje. Wat anders was dan de voorgaande jaren: in de periode voor de duizeligheidsaanvallen kreeg ik ruis in mijn oor. Eerst een beetje maar de ruis werd in de loop der dagen storm in mijn hoofd. Het is niet uit te leggen of te beschrijven. Er is een mooi woord voor, Tinnitus of oorsuizen. Beiden klinken best lieflijk, vind je niet? Nou, ik kan je verzekeren dat er niets lieflijks aan is. Suizen is windkracht 9, een continu hard, alom aanwezig gebulder in mijn hoofd.
Geluiden vervormden, lage tonen vielen helemaal weg, muziek was niet meer aan te horen en op een of andere manier was ik gevoelig voor harde geluiden (dat klinkt nogal tegenstrijdig maar het is zo). Maar na elke duizeligheidsaanval verdween het weer. Was ik bijna blij dat ik een paar uur onder zeil ging want dan was ik die storm in mijn hoofd kwijt en kon ik er weer normaal functioneren. Telkens als ik bij de specialist kwam voor een gehoortest had ik een prima resultaat voor mijn linkeroor. In die tijd probeerde ik ook medicijnen tegen de duizeligheid maar die hielpen mij niet. Ook probeerde ik een hoortoestel dat helemaal op mij was aangemeten (geen Hans Andersje) - ik werd er horendol van en leverde het weer in.

Het afgelopen jaar ging super. Nergens last van. Tot half november vorig jaar. Op een morgen hoorde ik het "klikje" van de deurkrik van onze slaapkamerdeur niet meer. Ik hoorde mezelf niet meer van de trap afgaan (héle rare gewaarwording). Ik hoorde niet meer of ik de auto had gestart, ik hoorde niet meer wanneer ik schakelen moest (gelukkig rij ik al 30 jaar dus dat lukt allemaal wel), ik hoorde niet meer of ik de oven had aangezet. Mijn gehoor holde achteruit, vooral in de lage tonen (stemmen!).
En de "ruis" was terug. Na enkele dagen was het orkaankracht en sinds 10 weken is het niet anders meer, 24 uur per dag gebulder.
Bijgeluiden (een kraan die loopt, de afzuigkap, een naaimachine of een deurbel) leveren zoveel extra lawaai op dat ik alleen nog maar een kakofonie van geluid waarneem maar niets meer van elkaar kan onderscheiden. Gesprekken met meer dan 2 personen zijn best lastig, gesprekken in gezelschappen zijn ondertussen vrijwel onmogelijk. De gehoortest bij de KNO-arts zag er nu wél heel anders uit, dit léék meer op de Ziekte van Ménière (maar waar blijft dan nu die duizeligheidsaanval???). Helemaal kloppen doet het verhaaltje nog niet (aldus de KNO-arts vanmiddag).

Afbeeldingsresultaat voor fog

Je hoeft me niet zo heel veel te vertellen over de Ziekte van Ménière. Mijn vader had het jarenlang. Van dichtbij zag ik wat dit kan kan doen met sociale contacten, werk en inkomen, communicatie, hobby's en nog veel meer. Overigens overleed mijn vader 26 jaar geleden op 59-jarige leeftijd aan kanker, tenslotte gaat niemand dood aan de Ziekte van Ménière.

Van de website Hoorzaken:
Naar schatting hebben tussen de 10.000 en 15.000 mensen de ziekte van Ménière.
Er wordt op gewezen dat de aandoening vooral optreedt bij mensen met een perfectionistische instelling en een zeer zorgzaam karakter met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Stress wordt gezien als een belangrijke veroorzaker voor het optreden van nieuwe aanvallen

Tja, je vraagt je af waarom ik dat nou weer heb......of heb ik het tóch niet?

In de loop van de jaren schreef ik wel eens over de aanvallen en de ruis. (Laat het deze week nu net de "week van het oorsuizen" zijn). Het leverde me een waslijst aan goedbedoelde adviezen, tips, klinieken en verhalen-over-de-nicht-van-de-buurvrouw-en-die-haar-man op. Prismabrillen, voedingsadviezen, "heb je je oren al eens uit laten spuiten", oefeningen om de duizeligheidsaanvallen op te wekken, het boek Onbesuisd (niet dat het boek zelf helpt!), vitamine-preparaten, Keltisch zeezout, alternatieve geneeswijzen en een stuk of 10 adressen van dokters, klinieken en ziekenhuizen in binnen- en buitenland. Ik heb me uiteraard aardig ingelezen de laatste jaren. Vrijwel niets is wetenschappelijk bewezen, er wordt veel onderzoek gedaan naar dit euvel maar een goede remedie is er helaas (nog) niet. O ja, stress vermijden, rustig aan doen. Nergens echter staat hoe dat dan wel moet. Het leven ís stress. (als het niet zo serieus was zou je er de slappe lach van krijgen).
Natuurlijk ben ik bang. Bang dat het nooit meer weggaat of zelfs erger wordt. Onzeker over hoe het verder moet, kan ik dit werk nog 17 jaar blijven doen? En wat dan? Blijft die oorlog in mijn hoofd? Wordt ik nóg dover? Was ik in de loop der jaren al gereduceerd tot "ik kan alleen nog maar over mijn winkel praten" - krimp ik de komende jaren weg tot "ik ben niets meer dan mijn niet-functionerende oren"? De specialist kon me vandaag geen enkel antwoord geven, geen vooruitzicht - geen vermoeden. Alleen een verwijzing naar een audiologisch centrum voor 2 hoortoestellen óf een verwijzing naar het Erasmus ziekenhuis in Rotterdam (op enig aandringen van mij) - ik koos voor het laatste.

Ik spreek mezelf streng toe. Iedereen heeft wel wat, het is absoluut niet levensbedreigend, er zijn nog zoveel andere mooie dingen, misschien gaat het wel over, er zijn vast nieuwe medicijnen, een hoortoestel gaat vast helpen........
Maar op dit moment heb ik er best een zware dobber aan.


Afbeeldingsresultaat voor dobber in het water


63 opmerkingen:

  1. Luc ..mijn wederhelft' heeft Tinnitus..geen.lachtertje ...ik vind het vreselijk voor hem ...en ook voor jou ..hopenlijk een.positieve uitslag voor jou in het ziekenhuis...veel sterkte..moed ..
    Liefs
    Marjo

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat valt echt niet mee, Weet je je zegt ergens "Ik spreek mezelf streng toe. Iedereen heeft wel wat" Dat is echt niet nodig, Jij hebt dit en dat valt om de drommel niet mee,
    wens je veel sterkte , wanneer kan je in Rotterdam terecht??

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. geen idee, de specialist moet nog een brief schrijven......kan nog even duren, ben ik bang.

      Verwijderen
  3. Fijn dat je je zorgen in dit blog van je af kan schrijven Jeanet. Al schiet je er niks mee op wat je gezondheid betreft. Heel veel toi toi! Ik hoop oprecht dat de medici je leed kunnen verzachten.🎣🙃

    BeantwoordenVerwijderen
  4. sterkte en succes bij het vinden van een werkbare oplossing/medicatie/hulpvorm wat je ook maar mag helpen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. O Jeanet, wat erg! Ik kan alleen maar zeggen "Veel sterkte"!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. He bah..... helemaal niet leuk en een onzekere tijd voor jullie.....
    Veel sterkte met de dobber boven water houden....❤❤❤

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een ellende voor je! Je kan wel zeggen dat het niet levensbedreigend is maar het is wel levensbedervend! Heel veel sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een dikke knuffel voor jou! Sterkte. Liefs, Annemarie

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Sterkte en nog eens sterkte, mag je hobby misschien wat ontspanning geven een breisel of haakwerkje.
    Ik wens je alle kracht en hoop dat ze in het ziekenhuis je een waardevol bericht kunnen doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Jeminee dat is allemaal niet misselijk. Ik heb tinnitus gekregen toen ik in mijn derde burnout kwam. Gelukkig heb ik geen storm. Wel als ik veel gedaan heb (heb het chronisch vermoeidheidsyndroom overgehouden aan die burnout) dan is er meer lawaai en kan ik misselijk zijn. Maar alles bij lange na niet zo heftig als bij jou. Hopelijk kan het Erasmus je verder helpen. Anders misschien naar België. Ik heb eens een artikel gelezen over iemand die een gigantische piep had die onverdraaglijk werd. In Leuven hebben ze daar een therapie voor ontwikkeld. Tinnitus ziet nu eenmaal niet in je oor maar in je hoofd, vandaag ook dat samen gaan met stress. Perfectionistisch zijn is dus niet handig...maar ja.....zo zit je nu eenmaal in elkaar (Ik herken het wel hoor). Succes en sterkte hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Dat is met recht een harde dobber. Tinnitus is vreselijk! Heel logisch dat je bang bent, want wat gaat die aandoening betekenen in je leven? Ik hoop dan ook dat je snel terecht kunt in Rotterdam en dat de doktoren echt iets voor je kunnen betekenen. Goed dat je het even van je afgeschreven hebt. Heel veel sterkte en liefs uit Amsterdam! Annemarie

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Oh Jeanet, wat erg om dit te moeten lezen, dat heb je nu echt niet nodig, als het tinnitus blijkt te zijn ben je nog niet aan het einde vrees ik. Ik duim dat het iets is dat op te lossen is met medicatie of een apparaat of operatie of wat dan ook, want anders ben je de klos. En je moet het echt niet minimaliseren, zulke aanvallen zijn verschrikkelijk, hopelijk kan je snel geholpen worden hiermee.
    Dikke knuffel, rita.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Een hele dikke knuffel voor jou, ik hoop van harte dat er iets aan kan worden gedaan en dat je leven weer enigzins normaal wordt!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Pfffff,maar goed dat je het hogerop gaat zoeken. Sterkte meis!!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. De zoveelste goedbedoelde tip heb ik niet voor je. Hopelijk kunnen ze je in het academisch ziekenhuis helpen.
    Sterkte ermee!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat een ellende ! Hopelijk kun je snel in Rotterdam terecht en is er iets aan te doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Jeanet, misschien schrijf ik wel iets heel verkeerds.....maar toen ik het las dacht ik het al, het verhaal van de website hoorzaken, goed nadenken wat je wilt en kan met je leven, het is tekort om zo te leven, en ophouden met die winkel, dit is niet goed voor je, maar ja, ik weet dat je dat niet zomaar kunt, en dat maakt het zo moeilijk, ik kan er over meepraten, dat weet je ook. Ik heb er een hard hoofd in of alle ziekenhuizen het probleem kunnen oplossen, dat kan je alleen zelf.Want je zegt het al, het leven is stress.....Ik wens je er sterkte mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Jeanet, ik hoop van harte dat ze je in Erasmus snel kunnen helpen. Heel veel sterkte, dikke knuf voor jou

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Hallo Jeanet! Ik heb alles gelezen wat je hebt geschreven en herken alles! Mijn vader had deze ziekte en heeft een prismabril gekregen en veel hulp van gehad! Lees dit eens: http://www.pemvente.com/aandoeningen/ziekte-van-meniere
    Heel veel sterkte namens Judith

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Hoi Jeanet, ik kan alleen maar met je meeleven en dat doe ik van harte. En houd altijd de moed erin! Liefs, Madeleine

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Jeanette, ik wens je heel veel sterkte en hoop van harte dat het Erasmus iets voor je kan
    doen.
    Heel hartelijke groet.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ik snap dat hè daar een hele zware dobber aan hebt. Ik hoop dat het Erasmus wat voor je kan betekenen en dat je je werk nog heel lang kan blijven doen. Tinnitus is me bekend maar ik heb het minimaal als ik jou zo lees..... Heel veel sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Hoi Jeanet, mijn moeder HAD ook oorsuizen. Door een 1 gehoorapparaat eas ze ervanaf. Het begon in t andere oor, gehoorapparaat 2. Weg oorsuizen. Het is het proberen waard.
    Groeten Marja

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Heel veel sterkte Jeanet. Hoop voor je dat het Erasmus wat voor je kan doen. Helaas heb ik geen adviezen. Groeten, Marina

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Hallo Jeanet, van mij geen adviezen, ik wens je alleen heel veel sterkt en hoop dat ze in Rotterdam iets voor je kunnen betekenen. 💐 Groetjes Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Dobbers komen telkens weer boven, dat is ook de indruk die ik van je krijg door het lezen van je blog, een vechter. Soms kun je heel hard vechten maar is je weg in het leven veranderd. Heel veel sterkte en moed bij je keuzes en ziekte en ik hoop op genezing voor je.
    Liefs Paulien

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Sterkte, ik heb geen adviezen voor je en over het algemeen kun je beter luisteren naar wat de artsen zeggen. Ik wens je beterschap! Groet El

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Heel veel sterkte. Ik weet wat het is want ik heb zelf ook tinnitus, vanaf dat ik wakker word totdat ik in slaap val.ik denk al wel 25 jaar en niemand kan zich voorstellen wat het is.

    BeantwoordenVerwijderen
  29. heel veel sterkte....mijn man heeft hetzelfde, ik neem je mee in mijn gebeden

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Sterkte, en stress is soms een te makkelijke verklaring, je kunt ook gewoon pech hebben.
    Tilly

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Niet fijn... Sterkte. Zelfs de reclame op je blog gaat nu over oorsuizen, wist je dat? Ik zal er nog even op klikken.
    Groetjes,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. hahaha, is het ergens goed voor :-)
      Dankjewel voor je trouwe kliks!!

      Verwijderen
  32. Heel veel sterkte en hopelijk kan men in het Erasmus iets voor je betekenen.

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Dat klinkt erg heftig allemaal. Ik vind je erg dapper dat je het nog zo volhoudt met man, kinderen en werk. Ik wens je veel sterkte toe! Liefs, Adelheid

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Ik wens je heel veel sterkte, lijkt me echt verschrikkelijk xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  35. Ook mijn man heeft tinnitus, ik weet dus wat het is, alleen zelf kun je dat niet horen hoe dat voor iemand voelt,
    heel ellendig.
    Ik wens je veel sterkte en zo mogelijk, beterschap

    BeantwoordenVerwijderen
  36. Dat klinkt heel akelig allemaal. Veel sterkte hoor! Ik hoop dat er iets aan te doen is om het wat te verlichten.

    BeantwoordenVerwijderen
  37. Klinkt allemaal heel bekend in de "oren". Mijn man is eerst behandeld en onderzocht in emc Rotterdam, toen in Amsterdam. Daarna in Maastricht. Daar moet je zijn voor goed onderzoek. Ze dachten bij mijn man ook eerst aan Ménière. Heel veel cocktails aan pillen geslikt. Blijkt in Maastricht dat hij het syndroom van lermoyez heeft. Dan gaat ipv het evenwicht uit van niets op hol. Een verkoudheid oid. Ook van snel stijgende of dalende luchtdruk. Dat is bij hem het grootste probleem op het moment. Dat is op te lossen met buisjes in je oren, maar bij hem niet meer mogelijk door te veel lidtekens in zijn gehoorgang van oorontstekingen. Als je er behoefte aan hebt om ervaringen te delen, staan we daar gerust voor open.

    BeantwoordenVerwijderen
  38. Wat vreselijk Jeanet, mijn man heeft het ook en nadat hij vorig jaar hoorapparaatjes kreeg is het bijna weg.
    Ik hoop van harte dat ze je in het Erasmus goed kunnen helpen.
    Heel veel sterkte hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  39. Tjonge..., wat heftig Jeanet! Ik ben hier helemaal niet mee bekend...
    En als zelfstandige zit je hier al helemaal niet op te wachten, om het maar eens zo te zeggen.
    Ik hoop echt dat er nog iets aan gedaan kan worden zodat het leefbaar voor je blijft.
    Sterkte hoor en probeer bij de dag te leven!

    BeantwoordenVerwijderen
  40. Jeetje! Wat ontzettend rot voor je. Kan van hier vandaan alleen een knuffel sturen en sterkte met alles.

    BeantwoordenVerwijderen
  41. Sterkte hoor! Ik ken je niet anders als een vrolijke vrouw, altijd in voor een praatje! Ik wens je kracht toe om dit zo vol te houden! En beterschap!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  42. Komt me bekend voor, in mindere mate het oorsuizen (bij mij nog doenbaar) maar wel de evenwichtstoornissen. Iedere keer dat ik het heb lig ik een week in het ziekenhuis. De laatste keer heel goed geholpen door kinesist, die gespecialiseerd is in evenwichtsproblemen. Professor Offeciers van de NKO afdeling van het St Augustinusziekenhuis in Wilrijk (Antwerpen) is een aanrader ! Groetjes uit Antwerpen

    BeantwoordenVerwijderen
  43. Stoer dat je dit hier wilt delen, het is voor anderen moeilijk voor te stellen, maar ik weet hoe beperkend dit voor je leven kan zijn. Het valt dan niet mee om positief te blijven kijken naar wat je nog wel kan, altijd die herrie in je hoofd. De duizelingen, dat is niet niks, de zorg voor de toekomst. Ik wens je heel veel sterkte, groet, Conny

    BeantwoordenVerwijderen
  44. Lieve Jeanet, wat begrijp ik goed dat je je moedeloos en hulpeloos voelt. Behalve dat het je dagelijkse leven zo moeilijk maakt (en ik onderschat de beperkingen die je noemde echt niet) heb je ook nog de economische zorgen. Het zou zo fijn zijn als we met z'n allen een klein stukje voor je konden dragen. Sterkte en veel liefs!!
    Zaterdag kom ik uitgebreid bij je kijken en shoppen. Ben al met een lijstje bezig ;-).
    Nelleke

    BeantwoordenVerwijderen
  45. Ik kan de advertenties niet vinden vandaag. Ik klik graag even als ik je hier bezoek, maar gaat niet lukken nu :-(

    BeantwoordenVerwijderen
  46. Wat ontzettend vervelend voor je! Ik lees hier graag en wilde nu toch even reageren.
    Ik hoop dat meer onderzoek wat voor je oplevert en uiteraard dat er wat aan te doen is.....
    Sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  47. Ook ik wilde even reageren, veel sterkte. En ook ik hoop dat er op een gegeven moment een oplossing komt. Veel liefs !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  48. Ook ik wilde even reageren, veel sterkte. En ook ik hoop dat er op een gegeven moment een oplossing komt. Veel liefs !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  49. Oh wat een narigheid, ik hoor het ook van dichtbij dit verhaal. Heel veel sterkte en hoop dat er een oplossing gevonden wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  50. Heel veel sterkte. Ik word stil bij het lezen van jouw problemen. Dat er naast jou zoveel mensen met hetzelfde probleem moeten leven. Hopelijk vinden knappe koppen toch een keer een oplossing voor jou en al die andere mensen.

    Lieve groetjes, Margaret

    BeantwoordenVerwijderen
  51. Corine van de Putte6 februari 2018 om 15:29

    Jeanet, ik kan me heel goed voorstellen dat je hier een zware dobber aan hebt, want het lijkt me zo enorm akelig waar je last van hebt. Ik wens je heel veel sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  52. Hallo Jeanet
    Leider verstehe ich nicht , was du alles geschrieben hast . Wünsche Die alles Gute und Liebe , werde bald wieder gesund . Freue mich auf ein Wiedersehen mit Dir

    BeantwoordenVerwijderen
  53. Wat naar zeg. Heel veel sterkte en ik hoop dat het wat verbeterd kan worden. Dit lijkt me vreselijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  54. Heel veel sterkte! Mijn moeder is heel blij met dr. Bruintjes uit Apeldoorn. Na ruim een half jaar alleen maar plat kunnen liggen met aanvallen gaat het nu heel goed. Helaas nog wel tinnitus klachten. Groetjes cam

    BeantwoordenVerwijderen
  55. Lieve Jeanet, ik wens jou heel veel sterkte toe en ik hoop van ganse harte dat ze de oorzaak ontdekken en effectief kunnen behandelen.
    Hartelijke groet, Marianne

    BeantwoordenVerwijderen
  56. O wat erg. Ik wens je heel veel sterkte. Hopelijk kunnen ze in Rotterdam een oplossing bedenken.
    Groet,
    Anneke.

    BeantwoordenVerwijderen