Ouwe Taart

Het was gewoon een maandag, het wekkertje rinkelde om kwart voor 6. Ik heb - zoals heel Nederland - beestig slecht geslapen. Ik dreef mijn bed uit, ik hoorde elk half uur die verrekte klok slaan (yep, die van Arnemuiden) want alle ramen staan wagenwijd open. Ik moest mezelf echt even bij elkaar rapen en moed verzamelen om uit bed te rollen. Van de spiegel werd ik niet heel vrolijk, wat een ouwe taarten-gezicht! rood, gezwollen, verfomfaaid en bezweet. Met een ijskoud washandje trok ik de boel een beetje in het fatsoen. Terwijl ik mijn broodtrommel klaar maakte overwoog ik nog om op de fiets te gaan - tenslotte is de vroege morgen nog redelijk koel. Maar de gedachte om met 33 graden terug te moeten fietsen en als een gekookte tomaat thuis te komen, deed me besluiten om toch maar de auto-met-airco te pakken. 

Halverwege de rit bedacht ik opeens dat ik jarig was 😉. Maar ik had al besloten om niet te veel te vieren, een hete maandag en een "moppe-verjaardag" (= geen kroonjaar) in combinatie met Corona maakt een feestje wat gecompliceerd. Met goede moed ging ik ik gewoon aan het werk. Hoewel onze oude bewoners stuk voor stuk beweren dat ze geen last van de warmte hebben "mag ik mijn vestje aan? voel ik het nu tochten? Kan ik niet in de zon zitten?" hebben ze dat natuurlijk toch. Lichamelijke ongemakken, kortere lontjes en veel dutjes zijn het resultaat. Na 3 wasbeurten voelde ik straaltjes lopen en ik kreeg zweetgootjes middenvoor en midden achter. Het zoute water prikte in mijn ogen, ik werd er niet mooier van. Het verplichte mondkapje bezorgde me een natte hondenneus-gevoel en ik vroeg me af hoeveel bacteriën zich konden uitleven in het vochtige lapje, dat om de paar uur vervangen moest worden. 

Alles gaat voorbij, dus ook een warme dag in het verpleeghuis. Thuisgekomen heb ik eerst maar eens een koude douche genomen en gelukkig was de spiegel beslagen 😁, maar ik vrees dat het resultaat niet veel beter was dan vanmorgen! Facebook hielp me herinneren aan mijn verjaardag en ik wil dan ook iedereen bedanken voor alle lieve felicitaties en wensen. De dag verliep verder gewoon rommelig, zoals het hier altijd gaat. Het was prima zo! Volgend jaar vieren we het feestje wel - ik voel me van binnen uiteraard nog steeds 20, die 53 is alleen de buitenkant....

Ondertussen komen verschillende winterwolletjes hier binnen (tja, dat weet je ook niet als je het een half jaar van te voren moet bestellen) en de winkel is deze week gewoon open!

Hou het koel! Hou het gezond allemaal!