Wieke Magazine - Kleur bekennen

Het is zo'n dag.......
Heel af en toe zit die ertussen. Het hangt dan in de lucht ofzo, onverklaarbaar is het. Het concentreert zich op een of andere manier altijd bij elkaar. Het is vandaag zo'n dag!

Ik had nog een karweitje dat nog af moest. Vandaag - want dat heb ik beloofd. Ik ga in ons atelier snel achter mijn grote naaimachine zitten. Snel probeer ik nog wat Zeeuwse Schorten af te werken. De haast is niet goed voor mij, want ik struikel over een doos wolletjes die al lang naar boven gebracht hadden moeten worden. Ik stoot mijn knie hard tegen de ijzeren poten van de naaimachine. Dat loeizware ding geeft niet mee dus moet mijn knie maar terugveren - AU! Geërgerd ga ik zitten (natuurlijk had ik ook eerst die doos op kunnen ruimen.....). Ik werk snel nog wat naadjes af - pats! natuurlijk, de naald breekt. 8 laagjes stof is soms ook voor een industriemachine iets te veel van het goede. Ik zoek een nieuwe naald en mijn laatje kiepert om. Alle kleurige spoeltjes rollen op de grond.
De naald heb ik te pakken, ik wurm 'm op gevoel weer terug in de naaimachine. Ik probeer de draad in de naald te doen maar kom tot de conclusie dat ik het echt, écht niet meer zien kan zonder leesbril. Waar ís dat stomme ding? (ben ik net zo vaak kwijt als mijn sleutelbos).
Zucht, zonder bril kan ik het echt niet en ik strompel naar de keuken om mijn fok te zoeken. Natuurlijk struikel ik weer over die doos, hoe voorspelbaar kun je zijn. Manlief kijkt me meewarig aan, vraagt of ik koffie wil (ik zie er vast zo uit) en helpt me met de schorten.

Terwijl we samen net aan de koffie zitten gaat de bel alweer. Een meneer in een strak fietspakje vraagt waar het postkantoor is gebleven. Vriendelijk wijs ik hem de weg naar de nieuwe lokatie.
Terug naar de bak troost, maar ik zit nog maar net als wéér de bel gaat. Een echtpaar stapt binnen en vraagt waar het centrum is. Ons adres is Markt 1. Meer centrum wordt het niet. Ik moet het echtpaar teleurstellen, Arnemuiden is -ondanks het liedje- geen bruisende havenstad, geen Volendamse toestanden hier. Ik mompel nog iets over het interessante museum (dat pas om 1 uur opengaat). Tevergeefs, ze druipen teleurgesteld af.

Bakkie twee wordt voor me ingeschonken, misschien kan deze wel warm worden gedronken. Wat een illusie :-) De telefoon gaat, een mevrouw belt. Ze vraag of ik een patroon "van Feestboek" voor haar kan kopen. Na wat navragen kom ik erachter dat ze een patroon op Ravelry bedoelt. Helaas, ik verkoop geen patronen van Ravelry. Nee? En ik heb ook geen Nederlandse vertaling? Nee - helaas.
Ik word noodgedwongen steeds handiger, korter en bondiger in deze boodschap.
Ondertussen zijn er ook want klanten binnengekomen. Het is een dag van vragen naar gratis patronen ("de wol heb ik al"), een kopietje-uit-een-boek (ik draai het verhaaltje van Copyright weer af), bolletjes teruggeven, vragen over patronen van andere websites, en zo rolt de dag een beetje door.
Wol die nog niet binnen is, een patronenboek dat nog niet geleverd is, de zwarte katoen is onverwacht sneller op dan ik dacht - 70 andere kleuren zijn er wel.... het wordt 'm niet vandaag.

Natuurlijk heb ik ook veel leuke klanten, ik ontmoet oude bekenden en heb nieuwe draadjes die ik kan laten zien. Maar op een of andere manier wilt het vandaag niet zo lukken. Van de verkoop van een enkele knoop of een losse stopnaald (alsof je losse boterhammen verkoopt) kan ik de hypotheek niet betalen, dus ik raak een beetje paniekerig. Wat nu als de wol-hype helemaal over is? Heb ik een winkel vol met winterwolletjes, zou ik ze ook kunnen verkopen? Gelukkig gaat het morgen regenen, ik hoop een een flinke herfststorm, nachtvorst, lange avonden, vallende bladeren...... :-)
Kom maar op met die herfst....

Dan komt de post met een grote doos. Yes, wat fijn! Wieke-magazine nr 3 is uit. Nog een kwartier en dan gaat de tent op slot. Even uitrusten, nu écht die warme bak koffie drinken en lekker gaan genieten van dit vrolijke tijdschrift. Wat een timing........

Vanaf nu dus in de winkel, Wieke Magazine 3. € 9,95

Fijn weekend allemaal!