Blauw!

Zoals iedereen wel merkt lukt het me lang niet meer om dagelijks een stukje op dit blog te schrijven. Dat ligt bepaald niet aan de onderwerpen, want ik zie zóveel moois in de winkel en op het internet dat ik gerust lappen vol zou kunnen schrijven. De tijd en energie ontbreken een beetje maar dat komt vast wel weer! 

Dochterlief was dit weekend weer thuis en hielp me in winkel. Ze heeft al doende en luisterende al een stuk meer kijk op patronen en wolletjes dan Ali en is tegenwoordig hopeloos besmet met het naai- en breivirus. Ik sputter niet tegen.... 😉.

Maar gisteren zag het er buiten zo lekker uit dat we de benen wilden strekken voor een flinke wandeling. Voor mij sowieso een geruststelling als er iemand meeloopt en Miriams tempo zit meer in mijn richting (manlief kan ik nauwelijks bijbenen 😂😂). Het was een stralende middag en ik greep nog even een vest om op de foto te zetten onderweg!

Het was zo'n heerlijke dag met prachtige witte watten-wolkjes, de hemel zó blauw, zo helder dat je kilometers kon kijken en een temperatuur waarbij het vestje natuurlijk toch net weer uit kon. Maar we hadden de stevige bries wel wat onderschat, het leverde nogal verwaaide foto's op, onflatteuze wapperende haren, opbollende kleren (nou ja, dat buikje is ook niet meer weg te camoufleren...) en een extra opvlieger.

We liepen naar de moestuin en ik moest alle zeilen bij zetten om op het drukke stuk recht te lopen, soms blijf ik wat zwalken. Fijn dat Miriam erbij was, zo had ik toch weer wat kilometers in de benen. Dat dagelijks rondje naar de post zet niet echt zoden aan de dijk.

Afijn. een nieuwe poging dan, in de luwte van de tuin. 

Ineke breide voor mij nogmaals een damesvest met het slangenmotief.  Het oorspronkelijke roze vest had zijn beste tijd wel gehad. Na een aantal keer in de etalage te hebben vertoefd - met volle zon - en na veel gedragen en gewassen te zijn, was het mooie er nu wel af. Dit vest met het klassieke slangenmotief uit de visserstrui van Arnemuiden is echter heel populair en ik kan niet zonder voorbeeld in de winkel. Dit keer werd het gebreid van de LangYarns Supersoxx-6, het garen waar we de meeste visserstruien ook van breien. Ik koos voor een vrolijke kleur blauw, dat verschoten hoofd van mij kan wel wat kleurrijke ondersteuning gebruiken dus we gingen voor pittig kobaltblauw. Ik ben er echt wég van, zo blij mee! Ik draad hier de grootste maat, voor Miriam een tupje te groot 😉. 

Het pakket is uiteraard nog steeds te bestellen, je vind het hier. Je kunt kiezen tussen katoen/acryl of deze 6-draads sokkenwol, de beschrijving is in 3 damesmaten en je kunt oneindig kiezen qua kleur.

Op de terugweg hadden we nog een kleine verrassing. Dat pukkeltje op de buienradar hadden we even over het hoofd gezien en met die harde wind was dat buitje er sneller dan wij terug konden lopen...

Een verkoelende plens water was ons lot!