Onze oudste kreeg weer een last te dragen op zijn toch al smalle schouders. Op een zeldzame afwijking van de slokdarm zit je als jonge knul niet te wachten. De jongste vertrok dit weekend naar Lowlands en dat was voor ons weer een lesje loslaten (poeh! Da's echt moeilijk), kindlief is gelukkig weer heelhuids terug. Voor beiden breekt het nieuwe schooljaar weer aan, wat zal het brengen?Daarnaast de creatieve boosts die ik in een weekje kreeg, de dagelijkse belommeringen die gewoon doorgaan en de duizend-en-een dingen die ik hier maar niet beschrijf.
Soms is het leven écht intensief!
Dus zocht ik een ingewikkeld, intensief patroontje op 😉, breiwerk zoals het leven kan zijn. Ingewikkeld, intensief om te maken, maar práchtig!
Dit is het nieuwste ontwerp van Kieran Foley (knit/lab) : Polychromatic.
Gevallen steken, kant, intarsia, van alles door elkaar. Je kunt het Engelse patroon bestellen via Ravelry.
Ik ga iets basaals doen als koken. Tenslotte zorgen de gewone dingen er voor dat we het volhouden, toch? O ja, en die festival-was........
Ziekte en loslaten van en bij kinderen zijn hele moeilijke dingen. Je kunt alleen maar naast hen staan en hen steunen. Sterkte hoor.
BeantwoordenVerwijderenHet vest vind ik er wel heel ingewikkeld uitzien hoor. Begin er nog maar niet aan, ik haak ook liever dan ik brei. Hopelijk een kalme week met dit weer.
Dat laatste is misschien de beste remedie voor het lezen zelf: de basale/wezenlijke dingen naar beste vermogen doen.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte voor je zoon!
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenPoeh dat is heftig voor jullie zoon, maar ook voor jullie als ouders. En ja dat loslaten dat blijft moeilijk, maar ze moeten hun vleugels uit kunnen slaan en gelukkig is er tegenwoordig snel contact via smartphone! Prachtig patroon, inderdaad net zo als het leven zelf, soms zo moeilijk maar ook zo mooi! Wens je een fijne rustige week en sterkte met en voor jullie zoon. Groeten uit Amsterdam!
BeantwoordenVerwijderenJa een moederhart heeft het soms zwaar te verduren. Ik weet precies hoe het voelt Jeanet! En wat je schrijft...die gewone dagelijkse dingen zijn echt onze redding...zo herkenbaar. Met een hoofd vol zorgen kan ik echt tot rust komen tijdens het aardappelen schillen. Sterkte Jeanet, knuffel van Petra
BeantwoordenVerwijderenWauw, dat is niet niks. Klinkt haast als een achtbaan. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderen