De verrassingstrui!

Gelukkig nieuwjaar allemaal! Het is inmiddels 2025 en ik, Miriam, mag het nieuwe jaar inluiden met dit (door sommigen langverwachte) gastblogje! 

Zoals sommigen al wisten, ben ik in 2024 begonnen met het breien van mijn allereerste trui, en niet zomaar een trui, een verrassingstrui voor mijn lieve vriend. Toen ik deze onderneming postte in de Draadjes en Praatjes groep op Facebook heb ik ook beloofd om er een keer over te bloggen. Dit moment is eindelijk aangebroken, maar laten we beginnen bij het begin...

Half juli kreeg ik spontaan zin om weer eens te gaan breien. Al jaren niet gedaan natuurlijk, want breien is echt mama's ding, dus uiteraard deed ik dan juist allerlei andere dingen. En die andere dingen, zoals naaien, zijn ook heel leuk, maar niet zo makkelijk voor even 's avonds op de bank. Dus hup, ook ik ging aan de brei! Een klassieke rode sjaal, dat leek me nou leuk. Mama had de Donegal Tweed+ toen al een tijdje binnen en ik was opslag verliefd. 

Het werd een gewone, simpele ribbelsjaal. Lekker makkelijk om er weer een beetje in te komen en (hopelijk) zou die dan ook snel klaar zijn. En snel klaar was 'ie zeker! Ik breide als een tierelier en had de smaak echt helemaal te pakken. De wol was heerlijk om mee te breien en alleen maar recht breien ging natuurlijk ook lekker snel. Toen ik weer terug was van mijn vakantie, rond half augustus, wilde ik meteen met iets nieuw beginnen... maar wat? Een trui! En niet zomaar een trui, een verrassingstrui voor mijn vriend, die dan ook voor zijn verjaardag (in december) of eventueel de kerst af zou moeten zijn. Logisch tweede projectje toch? 

Net als mama is mijn interesse in de visserstruien ook erg groot, dus dat leek mij wel iets. De visserstruien zien we ook niet alleen in Nederland terug, maar in het hele Noordzee gebied, perfect dus voor mijn Schotse vriend. Door te bladeren in oude boeken vond ik een telpatroontje wat mij wel aansprak, maar voordat ik echt aan het werk ging, moest ik eerst een proeflapje maken. Niet het leukste werk, maar wel zo handig.

Het breien van dit proeflapje, gemaakt met een restje van mijn sjaal, verliep ietwat moeizaam. Na veel gelach en geblunder is het toch aardig gelukt, dus dan eindelijk tijd om mijn idee verder uit te werken. Na wat kleine aanpassingen aan het originele telpatroon had ik mijn eigen variant uitgetekend en aan de hand van een basispatroon uitgevogeld hoeveel steken ik zou moeten opzetten. Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan? Mama hielp mij, ietwat sceptisch, goed op weg en zal af en toe vast wel gedacht hebben "komt dit wel goed?" **

De rode Donegal Tweed+ was erg mooi, maar we merkten in het proeflapje wel dat de bont gekleurde tweed voor afleiding zorgde en het patroontje er daarom niet zo mooi in uitkwam. We kwamen tot de conclusie dat we een kleur moesten kiezen waarbij de tweed iets minder bont was. 

Mijn patroontje bestond uit een ruitje (soms ook diamant genoemd) met een sierrandje tussen de herhalingen. Ik wilde een meer oversized trui, zoals mijn vriend die graag heeft, en koos dus voor vijf herhalingen van het patroon, zodat er één mooi uitkwam in het midden. Uiteindelijk viel mijn kleuren keuze op deze supermooie blauwe tweed! Nu kon het echte werk beginnen. Op 24 augustus heb ik het eerste pand opgezet. Omdat dit de laatste week van de vakantie was, had ik nog veel tijd om door te breien. Vooral in de trein ging dit supersnel. Met een reis van 3,5 uur van Arnemuiden naar Zwolle kon ik natuurlijk erg veel gedaan krijgen. Het lukte mij om in de eerste week wel meer dan een half pand af te krijgen! 

Het patroon was erg mooi zichtbaar. Met regelmaat (soms wel meerdere keren op een dag) appte ik mama met mijn voortgang. Toen ik al een beetje op weg was, besloot ik het ook in de Facebook-groep te gooien. De reactief waren zo lief, alleen dat gaf mij al motivatie om door te breien!

Ik had besloten om het pand tot ongeveer de hals af te breien en het dan op een andere naald te zetten. Het afkanten voor de hals had ik nog niet echt uitgevogeld, dus het leek mij makkelijker om eerst alvast het tweede pand op te zetten. Op deze manier kon ik lekker doorbreien en de wat lastigere dingen laten zitten tot ik weer in Zeeland was, om het dan met mama uit te vogelen. Erg makkelijk, zo'n hulplijn ;)

In september ging het allemaal een stukje langzamer. Mijn opleiding en stage waren weer begonnen en daarnaast kwam mijn vriend ook een paar weken langs. Toen kon er twee weken niet gebreid worden, want hij wist natuurlijk van niks! In oktober gingen mama en in samen naar Schotland, dus ook toen lag mijn projectje even stil. Toen het eenmaal november was, begon ik de tijdsdruk wel te voelen. Mijn vriend is half-december jarig, maar ik zou op 4 december al die kant op gaan. Zoveel tijd had ik ineens niet meer...

Hup, tijd om stevig door te breien! In november moest ik dan toch echt die hals uit gaan vogelen en dit ging niet zonder slag of stoot. Gelukkig gaf mama niet op en is het ons gelukt. Maar ja, nu de mouwen nog... Daar was ik namelijk nog niet eens aan begonnen! Ik had besloten om maar één baan van het patroon te doen voor de mouw, dan kwam het mooi uit en breide het ook iets sneller door. Wat een verschil! Zo'n mouw van zo'n 40-60 steken ging echt veel sneller dan van die grote panden natuurlijk. 

Helaas kwam ik er al wel snel achter dat ik 4 december niet zou gaan halen. Heel erg jammer, maar gelukkig hadden we kerst nog! Ik breide flink door, en had de eerste mouw al snel af. Mama en ik besloten dat het slim was om het één na laatste weekend alvast de schoudernaden aan elkaar te zetten. Op deze manier kon mama mij helpen om de steken voor de hals op te nemen en had ik nog één week de tijd om de tweede mouw en de hals af te breien. Om dit te doen moest ze nog wel even die panden voor mij blokken, gelukkig waren ze net op tijd droog.

Met mijn grote panden met opgenomen hals en mijn anderhalve mouw vertrok ik weer naar Zwolle. Ik moest de mouwen op woensdag af hebben, zodat ik ze zelf nog kon blokken en nog tijd had om die hals af te maken. Wat een week! Het blokken vond ik doodeng... Na uren breien moet je ineens je breiwerk in een bak water stoppen en hopen dat het goed komt. Wie bedenkt het?

Maar het lukte! De mouwen lagen op woensdag te drogen, en mijn hals was zelfs op donderdag avond al af! Hoewel de panden al geblokt waren, wilde ik de hals eigenlijk ook nog even doen. De wol wordt veel zachter met een beetje wolwasmiddel en ik wilde de hals eigenlijk nog iets ruimer hebben. Op donderdag avond heb ik dus, erg voorzichtig, nog even de hals geblokt. Gelukkig was alles op vrijdag middag droog. Nu kon het mee terug naar Zeeland!

De trui was nu zo goed als af. Of ja... af? Nu moest 'ie natuurlijk nog helemaal in elkaar gezet worden! Dit moest in één dag gebeuren, want op zondag zou ik al weer vertrekken om kerst bij mijn vriend en zijn familie te vieren. Die laatste zaterdag was het ook nog eens heel erg druk in de winkel, dus tussen het helpen van klanten door naaide ik mijn trui aan elkaar. En ja hoor, aan het einde van de dag was de trui dan ook echt af! 

Hij kon ingepakt worden en mee naar Zuid-Frankrijk, waar de familie van mijn vriend woont. Met kerst kon hij eindelijk weer uitgepakt worden en gelukkig was hij er heel erg blij mee! Ik heb al die maanden heel goed mijn mond kunnen houden, dus hij had het totaal niet verwacht. Ik moest hem eventjes lief aankijken, maar gelukkig wilde hij na de kerst wel even poseren voor mij. 

Er moesten natuurlijk ook wat detail-shots komen! In het natuurlijke licht was het patroontje heel mooi te zien.

Mijn vriend hield de trui de rest van de dag aan, ook tijdens de wandeling die we maakten. De Donegal Tweed+ is een super warme wol dus een jas was niet nodig. 

Wat ben ik blij met het eind resultaat van deze trui! Mocht je 'm ook graag willen breien, dan is het telpatroon met basispatroon natuurlijk in de winkel te verkrijgen. Aanpassen kan natuurlijk naar smaak! Zelf heb ik voor een veel grotere maat gekozen, omdat ik geen strak aansluitende trui wilde breien. Ook heb ik de hals iets dieper gemaakt. 

Mijn volgende projectje is inmiddels ook al opgezet, maar daar blog ik laten nog wel eens over! Hier alvast een sneak peak en tot de volgende keer!

** Noot van "mama": Ik moet bekennen dat ik inderdaad wel eens op mijn achterhoofd heb gekrabbeld vanwege deze ambities 😂. Het idee om na een maatloze ribbelsjaal een zelfontworpen trui voor haar vriend met een zelf uitgeplozen patroon mét een deadline te gaan breien vond ik nogal ambitieus zo niet onhaalbaar. Ik vreesde na het eerste pand "breimoeheid" maar ze heeft het écht voor elkaar gekregen! Ze heeft wat Pippi-genen, denk ik. "Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan"

Je vindt de LangYarns Donegal Tweed+ hier in de webshop. Miriam gebruikte voor deze trui 12 bollen.

Boordjes zijn gebreid op 4mm, de rest op naald 5,5mm (omdat ze als beginner nog wat vast breit).