In deze 26 jaar van onze stenen winkel is nog geen dag hetzelfde geweest. Na al die jaren is het echt nog steeds niet voorspelbaar of het druk of juist niet wordt, wat er gaat gebeuren en wat voor klanten er gaan komen. Vandaag was geen uitzondering. Hoewel het toeristenseizoen nu wel over lijkt te zijn, heb ik meer Vlaams en Duits gehoord dan Nederlands. We werden verwend met heerlijk Belgisch brood en banket, dat werd door ons erg gewaardeerd. Het leuke van zo lang een wolwinkel te hebben is dat we echt een band krijgen met onze klanten, ook al wonen ze niet dichtbij.
Aan het eind van de middag werd mij door een stadsgenote ook nog eens een pareltje toegeworpen! Ze kreeg het van iemand die een zolder aan het opruimen was, voor mij echt een pareltje 😍 - ik mocht het houden...
Ik kon in het boekje niet meer terugvinden in welk jaar het is gedrukt maar gezien de patronen die er instaan moet dat toch wel bijna 100 jaar geleden zijn. Een korset voor meisjes van 8 - 10 jaar wordt toch al "eenige tijd" niet meer gedragen, denk ik zo.
Maar de beschrijving van verschillende tenen aan kousen, daar worden we dan weer blij van en is van alle tijden!
En gehaakte baby-dekentjes, hoe hip wil je het hebben? Helemaal blij wordt ik ook van de prachtige illustraties. Computerprogramma's waren er toen nog niet - laat staan AI, kunstmatige intelligentie - dus deze "plaatjes" moeten eerst met de hand zijn getekend.
Kapertjes, dat noemen we tegenwoordig ook anders. Maar babymutsjes zijn er nog steeds hoor.
Ik ga vanavond eens heerlijk struinen in dit boekje, terug in de tijd. Handwerken verbindt niet alleen over grenzen maar ook over tijd en generaties!
Wat een prachtig cadeau Jeannet
BeantwoordenVerwijderen