Het begin

Het is maandagavond en ik heb het gevoel dat mijn weekend is begonnen 😉. Overigens maar van korte duur want morgenochtend ga ik wat achterstallig winkelwerk doen en morgenmiddag moet ik opdraven voor een bijscholing. En er is best wat bij te scholen als je 20 jaar uit de running bent geweest en mijn nieuwe loopbaan startte zo'n beetje gelijk met alle Corona-maatregelen dus er was lang en veel niet mogelijk. Maar langzamerhand kan er - op gepaste afstand - steeds iets meer. 

Het werken met ouderen die dementeren is soms best pittig maar het geeft ook heel veel voldoening. En we lachen gelukkig samen ook veel. Deze week maakte ik zo iets grappigs mee: ik werk op een klein complex met "kleinschalig wonen". 7 ouderen wonen bij elkaar en bij onze woning is een heerlijk terras. Helaas hebben we er dit voorjaar nog maar heel weinig gebruik van kunnen maken vanwege het wisselvallige weer. Eén bewoner houdt ontzettend van de zon en zodra er een zonnestraaltje te zien is wil hij graag naar buiten. Dat het soms flink koud kan zijn beseft hij niet meer en dat een open deur voor anderen niet altijd prettig is komt ook niet altijd meer binnen. Vaak weet hij niet meer waar hij is maar hij was vroeger een echte zonaanbidder, en dát is hij gebleven. Na de lunch gaan een aantal ouderen even rusten maar hij wil zó graag naar buiten. Hup, jas aan - een plekje zoeken in een hoekje, in de zon, uit de wind totdat de volgende bui gaat vallen. 

Hij vraagt mij om even te helpen met zijn stoel en zegt dan: kom je even bij mij zitten, als ze je zoeken zeg je maar dat je mij moest helpen! Nu het merendeel van de bewoners op bed ligt en alle was weer weggewerkt kan dat wel even. We genieten even van het zonnetje maar ik hou mijn telefoon waar alle meldingen op komen steeds in de gaten. Mijn oren zijn niet helemaal betrouwbaar en ik besluit om toch maar even binnen te gaan kijken. Als ik opsta zegt hij: hoor je de bel? Ik antwoord: nou nee, maar ik hoor stemmen. Hij kijkt me plots heel guitig aan en zegt met een vette knipoog: Nou meissie, zó begint het! En hij rolt bijna om van het lachen. 

Mijn dag kan niet meer stuk!

******

Afijn, nu een avondje omschakelen. Ondertussen wachten wij het volgende buitje maar even af. 

Na regen komt zonneschijn, morgen zal het weer zo zijn 😉

Morgen weer een handwerk-ideetje!