Mijn humeur én mijn tempo verloopt de laatste weken in pieken en dalen. Het zal vast met de pandemie te maken hebben, ik ben wel helemaal klaar met dat beestje. Maar ja, zolang het nog niet klaar is met ons moeten we het er mee doen en het beste ervan maken. Ik word een beetje gelaten - en dat is niks voor mij.
Deze week ben ik verpleeghuis-vrij. Dat schept heel veel mogelijkheden, dacht ik zo. Maar er komt op een of andere manier niets van terecht. Vanmiddag stond weer een uitgebreide verf-sessie op de agenda maar verder dan inweken van de strengen ben ik nog niet gekomen (dit wordt een latertje vanavond). Vanmorgen stond er eerst een vergadering - digitaal - op het programma. Anja, Stefanie en ik zijn echt nog wel bezig met allerlei Zeeuwse projecten maar door alle beperkingen is er zoveel niet mogelijk. Er broedt nog van alles maar het heeft zijn Corona-tijd nodig. Vanmiddag besloot ik eerst maar eens de winkel en het atelier op te ruimen, niet voor zijn tijd. Daarna de post klaargemaakt, waaronder de pakketten - met iets vertraging - voor de Ups & Downs CAL van Haakplein die net waren gearriveerd.
Je wordt er inderdaad gelaten van hoor. Ja dit beestje heeft de wereld goed in de tang helaas. Maar we blijven hopen dat we er toch de baas over gaan worden. Succes van de week en geniet af en toe van het zonnetje.
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp wat je bedoelt. Het duurt lang en als je kijkt naar wat er niet meer is, zakt de moed je in de schoenen.toch helpt het mij om anders te (blijven) kijken. En gisterochtend werd ik daarbij blij verrast toen ik dit filmpje keek: https://petrus.protestantsekerk.nl/artikel/meer-dan-genoeg/
BeantwoordenVerwijderenEn je hoeft echt niet gelovig te zijn voor deze zienswijze.
Prachtig zijn de dekens.
BeantwoordenVerwijderenJe gelatenheid kan ik me voorstellen. Hopelijk komen er veel mensen op afspraak langs in je winkel. Dat zijn vast fijne lichtpuntjes!