Het was misschien een kwestie van tijd maar helaas ben ik nu ook geveld door Corona.
Gisteren kwam ik er achter dat Murphy ook wel eens langskomt bij Job2 😂.... het was eh, pittig zeg maar. Een bewoonster zei - uiteraard zonder rem - in de loop van deze drukke avonddienst tegen mij: "Wat heb je toch een dikke, lelijke rode kop" en ik kon niet meer doen dan het beamen... gelukkig vertrekt Murphy ook met regelmaat. Bolletjes wol geven bovendien wat minder commentaar op mijn voorkomen, dus verliep de dag voorspoedig.
Blij was ik met de nieuwe levering van het Boekje Bont, het is weer volop leverbaar in de winkel en de webshop. Ik schreef er hier uitgebreid over.
Van huis uit ben ik bepaald geen ondernemer. Je kunt rustig zeggen dat ik er in gerold ben en met veel vallen en opstaan tot hier ben gekomen. Al jaren proberen we de toko draaiend te houden met wisselend resultaat. Zoals ik van de week al op Facebook postte:
Commercie, handel en creativiteit blijft een hele lastige combinatie. Maar ondertussen zitten we hier toch al weer 24 jaar (huh? zólang?). 24 jaar een winkel draaien, daar kan ik wel een boek over schrijven. Of een blogpost, da's te overzien 😁. Na al die jaren is de onvoorspelbaarheid van het verloop van een werkdag nog steeds bizar. Het is niet te zeggen hoe een dag gaat verlopen. Natuurlijk is 39 graden geen wolwinkel-weer, sneeuw en gladdigheid idem dito, maar voor de rest? Onvoorspelbaar!
De dagen kunnen heel verschillend verlopen, zo zijn er "go-with-the-flow-dagen". Dat zijn de leukste 😍. Op deze dagen gaat álles goed. Klanten zijn goedgehumeurd en ik vanzelf ook... Iedereen kan vinden wat hij nodig heeft, alles is op voorraad en indien niet - niemand doet moeilijk. Klanten inspireren elkaar, alle eega's zeggen tegen twijfelende echtgenotes "joh, nu ben je er toch, doe toch allebei"; iedereen koopt vanuit de doos omdat ik nog geen tijd heb gehad om het in de winkel te leggen. Onverwachte ontmoetingen van mensen die elkaar jaren niet hebben gezien, gebeuren voor mijn neus. Lezers zijn enthousiast over mijn blogpost en komen direct dat draadje halen.... Die dagen!
Dan heb je het tegenovergestelde. Alles gaat fout en Murphy komt op bezoek. Bestellingen worden niet geleverd, kleuren blijken uit de collectie, de printer loopt vast, alles wat ik buiten heb gezet verregent of waait weg, ik verwissel post-bestellingen en etiketten. Hondjes en kindjes trekken van alles uit de kast, iedereen komt bolletjes retourneren of levert zijn cadeaubon in. Eega's zeggen tegen echtgenotes "ga eerst al die wol maar eens opmaken die in je kast ligt". Mensen willen 30 centimeter lint van 40 cent per meter en betalen met een briefje van € 50,00 of vragen naar producten of merken die ik nou net niet heb.. ("verkoop je geen panties?"). 4 verschillende kleuren roze blijken net niet bij het lakentje te passen van een baby op komst en iemand komt advies vragen voor haar Zeeman-wol omdat de mevrouw bij de Zeeman nu eenmaal het verschil niet weet tussen een stokje en een vaste. Op een of andere manier komt dit altijd op één dag.
En dan de dagen zoals vandaag. Er komt bijna niemand. Géén idéé waar iedereen zit. Twijfel bespringt me dan - ook na 24 jaar, hoor! Loopt alles in de stad? Is de creativiteit verdwenen? Koopt iedereen via grote webwinkels? Áls er iemand binnenkomt vraag hij/zij naar de Haven (oeps), of naar een restaurant (ai), waar je hier vis kan kopen (ieks). Waar het centrum is (Markt 1, meer centrum wordt het niet) of een groepje toeristen komt binnen en verzucht "dat dit nog bestáát! Wat nostalgisch! Dat hebben we bij ons (Randstad??) echt niet meer". Ik kan het me vandaag zowaar voorstellen......
Na een go-with-the-flow-dag huppel ik lekker rond en overweeg ik om toch maar te stoppen met job2. Helaas zijn er te weinig van deze dagen om het daadwerkelijk ten uitvoer te brengen. Na een Murphy dag bedenk ik dat we maar moeten sluiten 😁 - natuurlijk niet, ik teer op die flow dagen. En na een dag als vandaag? Ik vergeet 'm snel! Ik haak nog een stukje verder aan mijn winterprojectje en bedenk dat er weer flow-dagen komen. Vast!
Ondertussen zijn vandaag de streepjes-setjes weer binnen gekomen. Je leest de blogpost hier nog een keer terug.
Nu was ik altijd al tevreden met het plekje waar we wonen. Maar nog een pluspuntje is toch zeker dat verkoeling vaak uit het zuidwesten komt en dat we daarom vaak als eerste aan de beurt zijn 😁. Het kon een vreselijke plaknacht niet voorkomen, ik ben mijn bed bijna uit gezwommen. Het regenbuitje en het frisse windje dat vanmorgen waaide was dus echt heerlijk.
Gisteren maakten we er het beste van en we hadden een vakantie in Zuid Frankrijk niet nodig voor een vakantiegevoel:
Deze week heb ik me omgeven door kleurtjes. Heerlijk om al dat nieuws een plekje te geven (nog lang niet klaar hoor...) en om door alle winter-boekjes te bladeren. Ik weet het, eerst gaan we ons nog even door een paar pittige dagen heen werken, maar vanaf woensdag wordt het weer "gewoon" zomer en vinden we het heerlijk om onze handen rond zoveel zachtheid, kleur en fluffiness te leggen!
Mijn dagen zijn vol, zelfs het bloggen schiet er een beetje bij in de laatste dagen. Het is niet anders, het is te warm om me er echt druk over te maken. Ik ben niet geschikt voor dit weer. De combinatie met de overgang (en het van nature toch al nooit koud hebben) maken de zomer even niet meer mijn favoriete jaargetijde. De bewoners van het verpleeghuis attenderen mij voortdurend op mijn rode-kool-hoofd met zweet druppeltjes in alle hoeken en gaten: "zuster, heb je het warm?" om vervolgens te vragen of de deur dicht mag en of ik een vestje wil halen. Zou ik dat ook gaan doen bij 90+? Ik kan het me niet voorstellen...
De berichten over pluimen en het al-dan-niet-bereiken van de 40 graden maken dat ik me nu al stoofvlees voel. Ik zoek de koelste weer-pagina op en hou me daar maar aan vast. En alles gaat voorbij, ook hitte!
Om toch de zomer te vieren kookte ik vandaag lekker kersenjam:
 |
| Patroon en foto: Corrina Banachovicz. Ravelry |
Soms wil je wat makkelijks op de pennen hebben, herkennen jullie dat? Niet te ingewikkeld, zo wegleggen of oppakken als het uitkomt. Iets voor onderweg tijdens de vakantie-rit of gewoon omdat je tellen tot 2 al lastig vindt... Dan zijn deze toverbollen van unicat misschien wat voor jou!
Er zijn dagen die je soms snel wil vergeten. Vandaag hoort wel een beetje in deze categorie. Het was pittig bij Job 2. Het werken met ouderen met dementie kan best "een uitdaging" zijn, laten we het daar maar op houden. Ik ben heel blij dat ik morgen een dag vrij ben. En ik ga echt proberen om ook niks voor de winkel te doen. Niet verven (ooh, er is net een doos blanke strengetjes gearriveerd), géén administratie.
