Het is even doorbijten, deze weken. Ik loop een beetje op mijn tandvlees, om eerlijk te zijn. Misschien dat alle corona-perikelen ook een beetje zijn tol gaan eisen? Het afgelopen anderhalve jaar was een jaar van constant schakelen, improviseren en kijken hoe het nu weer moest. Ik mis de evenementjes, de brei/haakclub en de workshops enorm en het is nog maar de vraag of dat op korte termijn wel kan in onze beperkte ruimte. Ik mis de contacten en de inspiratie. Daarnaast hadden al die gebeurtenissen ook een sociale kant en sommige contacten verwateren, lijkt het wel. Het is een stuk lastiger om als wolwinkel je te onderscheiden van de rest als er zo weinig kan. Respons op blog- en facebookberichten worden minder (tenslotte posten anderen ook van alles) en mijn handen werken ook even wat minder mee, ik produceer minder. Bij Job2 is het ook druk: De vakantieperiode zorgt voor een minimale bezetting en de zorg blijft hetzelfde - of wordt soms intensiever. Ergens in september heb ik een paar dagen vrij, de weken zijn al op 1 hand af te tellen!
Mooi garen en inspiratie voor mij om aan een nieuwe sjaal te beginnen. Ik hoop dat het binnenkort rustiger voor je gaat worden en dat ik in de komende maanden een keer naar je winkel kan komen.
BeantwoordenVerwijderenHallo, een dun bandje over die klittenband?
BeantwoordenVerwijderenJeanette, iedereen ondervindt hetzelfde als jij, sociale contacten worden almaar minder door het niet kunnen hervatten van onze bezigheden, sommige contacten verwateren of verdwijnen helaas, maar hopelijk komen er andere in de plaats. Ook hier in België kijken we uit naar de volgende brei/haakdag in Arnemuiden en missen we dit jaarlijkse gebeuren, evenals andere dingen zoals de clubjes en zo. Stomme corona! Kan je geen polsbandje over het klittenband schuiven, of de pols van een handschoen of zo???
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, er is heel wat online interactie, maar het echte contact mis ik ook wel.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Sofie