Even weg

Nou, wat was dát heerlijk zeg. Vóór het vertrek naar Londen liep ik uiteraard nog aardig te stressen (jullie kennen mij ondertussen al een beetje). Maar eenmaal op pad liet ik de boel, de boel en kon het genieten beginnen.

Ali bracht ons midden in de nacht naar Breda, waar een opstapplaats voor de busreis was. Daarna tuften we door naar de boot in Duinkerken en na een paar uur rijden werden we 's morgens om half 10 in Londen gedropt. Uiteraard deed ik geen oog dicht onderweg - en ik ben een nachtje doorhalen ook niet meer gewend. We werden verwelkomd door echt Engels weertje, dus na wat gestuntel met een plu zochten we eerst een plekje waar we een stevige bak koffie konden drinken. Van te voren hadden we al een plan gemaakt want 2 dagen Londen is vooral kiezen.

We begonnen met het British Museum (foto plukte ik van het internet). Veel musea zijn gratis in Londen, dus dat schiep wel mogelijkheden😉.

Het was nog vrij vroeg en nog niet zo heel druk. Het museum zó groot dat het echt onmogelijk is om alles te zien - bovendien kon ons hoofd dat niet eens bevatten. Het is een beetje Rijksmuseum in het kwadraat, ongelooflijk wat een collectie!

Zo'n beetje de hele wereld staat er tentoongesteld en we kregen ook wel een beetje unheimisch gevoel over hoe al deze spullen in Engeland zijn gekomen.......

In de loop van de dag werd het er veel drukker en we besloten verder te gaan. Van te voren hadden we een paar adresjes opgezocht - échte shoppers zijn we helemaal niet - en die bleken allemaal de moeite waard. Zoals de oudste boekenwinkel van Londen.

En een winkeltje gevuld met alleen maar stempels!

's Avonds als het donker is kun je de prachtige verlichting pas goed zien. Overal zijn er ook Kerstmarktjes (péperduur overigens) en op Trafalgar Square zagen we de traditionele Christmas Carols Singers - die bijna niet boven het verkeerslawaai en loeiende sirenes uitkwamen.

Onder het genot van een warme kop chocolade melk en een muffin genoten we van de optredens in Covent Garden. En aan het eind van de avond togen we weer - na kilometers te hebben gelopen - naar Victoria Embankment waar we werden opgepikt door de bus die ons naar het hotel bracht. 

Zodra wij een kussen zagen vielen we in slaap. Wat een dag! De volgende morgen waren we al weer vroeg uit de veren en met een real English Breakfast konden we de dag weer aan.

We wilden deze dag allereerst naar het Victoria & Albert museum. Alweer een gigantische collectie waar we maar een beetje keuzes hebben gemaakt. Na uren ronddwalen hadden we nog niet een fractie gezien.

We wilden absoluut  het Ardabil-tapijt zien. Elk half uur gaat het licht slechts 10 minuutjes aan om de kwaliteit te bewaken van het meer dan 500 jaar oude tapijt. Met meer dan 5.000 knoopjes op 10 vierkante centimeter ligt hier héél veel uren werk!

Het gebouw zelf is al prachtig om te zien. Ondanks dat het druk was waren er ook delen van het museum waar je nauwelijks iemand zag. Het was dan ook ondoenlijk om alles te zien, laat staan om alle bordjes te lezen.

Op een gegeven moment geeft Miriam een gilletje! "Máááám, kom eens kijken!" Komen we potjandrie in het V&A-museum een beroemde dorpsgenoot tegen!

O, wat erg! Nooit van de man gehoord!

Waarom hebben wij geen Crispijn de Passe-straat, eigenlijk?

En hoe is het mogelijk dat van alle duizenden bordjes Miriam dít bordje leest?

We namen even pauze in het restaurant, ook niet bepaald een straf: wat een schitterende omgeving! Je waant je zo 150 jaar terug!

We dwaalden nog even rond maar kozen er toen voor om nog even naar de buren te gaan: Het National History Museum. Dit museum liep vol met ouders en kinderen, uiteraard was de dino-sectie populair! Maar ook de rest was zó ontzettend de moeite waard. 

De details van het gebouw waren schitterend. Overal inkijkjes, ogen, pilaren die gedecoreerd waren met bloemen, planten en dieren. Omdat het buiten al weer donker werd werd het geheel nóg sprookjesachtiger.

Ik had er nog wel uren rond kunnen lopen maar we móesten verder want we hadden nog iets leuks tegoed. In de Underground was het ontzettend druk, we besloten om toch maar te lopen en dat is echt niet erg rond Kerst in Londen. Wel héél goed uitkijken in het verkeer want wát een chaos was dat!

Zéker als er zoveel te zien is in de stad en je constant naar boven loopt te kijken....

En na een hapje te hebben gegeten zochten we het Sondheim-theater op waar we de musical Les Misérables gingen zien. Wat een belevenis! Dit stond al zó lang op ons verlanglijstje.

Deze avond sliep ik een stuk minder: wat een indrukken op deze dag! De volgende dag togen we weer naar huis, opgeladen en onder de indruk van wat we hebben gezien en beleefd. We hebben erg genoten van elkaar en van de stad.

****

De winkel is morgen - dinsdag - gesloten. Vrijdag en zaterdag na de Kerstdagen zijn we weer tot jullie dienst.

Ik wens iedereen een heel fijn kerstfeest toe!