Uitvliegen

Zoals veel volgers wel weten vliegt Miriam na de zomer uit. Ze gaat de opleiding Global Project and Change Management doen in Zwolle. Als ik 30 jaar jonger was dan wist ik het wel....
Maar ach, toen bestond deze opleiding nog niet en de dingen gaan zoals ze gaan.
Vandaag gingen we wel haar sleutel ophalen om haar studentenkamer te bekijken. Zwolle kende ik alleen van de Handwerkbeurs 😉 (en heel vroeger van Lego-world) in de IJsselhallen. Een mooie gelegenheid vandaag dus om ook de stad eens te verkennen.

We namen de trein, konden we gelijk weer even ervaren hoe ver Zwolle in trein-kilometers was.

Vér! Zéker als de treindeuren niet opengaan op het perron waar je in wilt stappen, het eerste vertragings-kwartier was gerealiseerd. Maar ach, we hadden geen haast. Ruim 3½ uur later stapten we uit in Zwolle, waar we in een kantoor in de binnenstad een sleutel gingen halen. Helaas zat ook deze deur op slot! Het duurde echter niet lang voor een vrolijke jongeman aan kwam lopen en vroeg of we een sleutel kwamen halen. Dat zal hij niet aan mijn grijze koppie hebben gezien...

Het belangrijkste hadden we te pakken, tijd om even te lunchen. Op ons wensenlijstje stond boekhandel Waanders in de Broeren, gevestigd in de prachtige 15-eeuwse Broerenkerk. Wat een prachtige plek voor een boekenwinkel!

We trakteerden onszelf op een lekkere lunch en uiteraard op een paar boeken - als je er tóch bent 😉.

Een gevaarlijke winkel, hoor!

Weer opgeladen liepen we weer richting station waar aan de andere zijde haar kamer te vinden was. Eenmaal daar aangekomen bleek dat de sleutel niet paste... we hadden wel iets met gesloten deuren, vandaag! We voelden ons ook een beetje kippig en besloten de aardige jongeman van de studentenhuisvesting maar te bellen. Die kwam op zijn scootertje aanzetten en concludeerde dat er een verkeerde sleutel aan de bos hing. Zo kippig waren we dus toch niet. Afijn, het zonnetje scheen, we wachtten rustig tot de goede sleutel werd gebracht en daarna konden wel Miriam nieuwe onderkomen bekijken. Daar moet nog wel wat gezelligheid worden gebracht maar de kamer is ruim en zag er prima uit. 

We namen de tijd om van alles op te meten, en legden een lijstje aan van dingen die ze nog nodig heeft. Met een kop vol indrukken togen we weer naar Zeeland. Pffffffttttt..... het is inderdaad écht wel ver hoor. Twee keer 3½ uur treinen op een dag is best pittig.

Over een week of 2 gaan we haar verkassen - kleintjes vliegen uit! Dat zal voor ons allemaal best wennen zijn. Maar ik kan me het gevoel nog goed voor de geest halen dat je op een bepaalde leeftijd nieuwe wegen wil gaan inslaan, het liefst even wég van thuis. En thuis blijft natuurlijk toch altijd.