maandag 3 april 2017

Money Meneer

Vorige week kreeg ik weer een grote stapel Zeeuws Schortenbont binnen. Wat zijn we hier blij dat het nog steeds gemaakt wordt! De stof is in Zeeland- en ver daarbuiten - ontzettend populair. Velen van ons hadden een oma met krulletjes of spiegeltjes, een schort en een keus. We kennen het geruis van de rokken en verstopten ons onder het schort.

Foto: Louis Drent

Onder het schort zaten verschillende keuzen (rokken) en door een gat in de zijkant kwam je bij de grote zak, waar je altijd wel een snoepje in kon vinden.....

Ik moet een jaar of 7 of 8 geweest zijn toen een klasgenootje naar een oudere dame in een jurk wees en zei: Dat is mijn oma. Ik keek haar verbijsterd aan! Huh? Oma? Wáár? In mijn beleving én omgeving droegen alle oma´s schorten en keuzen. Deze mevrouw kon álles zijn, behalve een oma! Oma = klederdracht! Zo was het 😁.

Tijden veranderen. Hoewel hier nog enkele vrouwen dagelijks de Arnemuidse klederdracht dragen, weten we dat het een kwestie van tijd is dat het ook hier verdwenen is. Enkele keren per jaar trek ik met veel plezier de klederdracht aan, maar na een dag weet ik ook wel weer waarom ik het niet elke dag aan doe....


Ik speurde een beetje op de Beeldbank van de Historische Vereniging van Arnemuiden (als je ergens in de verte hier roots hebt liggen moet je zeker even rondstruinen op deze website), daar zag ik deze foto:



De vrouw rechts is mijn oma, moeder van mijn vader, Opoe Janneke naar wie ik vernoemd ben. Het meisje dat voor haar staat is.....mijn vader! In de jaren ´30 was er veel armoede. Om wat bij te verdienen gingen Arnemuidse vrouwen naar Middelburg -vaak op donderdag als er Markt was - en lieten zich fotograferen met o.a. Engelse toeristen. Ze bedelden dan om geld: `Money voor de bebie, meneer`.....

Het bedelen werd min of meer gedoogd. En als je geen dochter had in een geschikte leeftijd, dan was je zoontje de klos. Daarom staat hier mijn vader - met strikken en al - als meisje uitgedost op de foto.

Money, meneer......!



Mijn vader kon het zich nog goed herinneren. Er werd uiteraard niet aan hem gevraagd of hij het goed vond....Ik denk ook niet dat de vrouwen het leuk vonden om te doen maar de bittere armoe noopte tot onconventionele daden. De foto is zo´n 80 jaar oud en het verhaal doet wat romantisch aan. Maar er is uiteraard niets romantisch aan gebrek en armoede, de zorg of je je kinderen wel te eten kan geven...





Bedelen doen we - gelukkig - niet meer. Bijzonder is het wel dat deze foto´s bewaard zijn gebleven. 

Terug naar de stof! Die is er gelukkig nog wel! Misschien niet meer voor de grote ruisende schorten maar wel voor allerlei andere dingen. Tassen, keukenschorten, tafelkleden, patchwork en quilts, kleding, kussens, Je kan er van alles mee. De stof is een doorweven stof van 130 cm breed. 
100% katoen. Oorspronkelijk in zwart wit, maar nu ook in enkele rood/witte motiefjes. (die uiteraard nooit gedragen werden in de klederdracht).

De stof kost 23,50 per meter en dit zijn de motiefjes die ik op voorraad heb.


Uiteraard mag je altijd bestellen per mail of via de webshop (Let op: het zwarte bloemetjesmotiefje is er tijdelijk niet ). 




Een ideaal tasje voor je brei- en haakprojectjes.
Door de handige sluiting kun je zelfs het tasje aan je arm hangen en al lopen door haken en breien.

 Nog meer inspiratie? Dit maakte ik al eerder (klik door voor de beschrijvingen)







2 opmerkingen:

  1. Prachtverhaal. Wat fijn dat voor ons bedelen niet meer nodig is.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een schitterend verhaal, ik heb er gewoon kippenvel van! Ik kom zelf uit het Zuiden van NL, en weet dat de armoede er ook bitter kon zijn. Ook ik kom niet uit een familie van weelde. Ik heb nog elke dag respect voor de consessies die mijn grootmoeders hebben moeten doen en put daar héél veel kracht uit.

    BeantwoordenVerwijderen