In de wintermaanden weefde ik tafelkleden van mohair en bouclé op een enorm weefgetouw, in de zomermaanden hielp ik mee in de breiwolletjes en wond ik bolletjes "nopjeskatoen". De basis werd gelegd - hoewel ik toen écht voor mijzelf geen toekomst in een wolwinkel voor ogen had (en die geweefde tafelkleden wou ook niemand meer....)
Tijden veranderen. Gelukkig ook de kapsels. Maar met regelmaat komen dingen ook weer terug en dat zie ik ook terug in de breigarens.
Zo bracht kwam Catania met een Flammé versie, die me zó aan de Eighties doet denken!
De oude vetrouwde katoen maar met onregelmatige, gekleurde stukjes ertussen. Nostalgie én weer hip, gewoon een kwestie van geduldig wachten en dan komt alles weer terug 😉.
In het nieuwe Magezin 23 van Schachenmayr staan veel patronen met dit garen, Het fijne is dat alle modellen ook met effen Catania gebreid kunnen worden en omgekeerd.
Deze nieuwe variant Catania is weer 100% katoen, 120 meter per bol van 50 gram, € 3,60 per bol.
Magazin 23 staat vol met leuke Catania-modellen € 3,90
ik vind het wel mooi.....
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk wel leuk hé, dat alles altijd terugkomt. Ik ben geboren in '80 en ik vind het fijn om dat nu allemaal terug te zien. (Mijn moeder breide toen altijd truien voor ons en ik was vast een uitzondering, want ik heb die truien gedurende mijn hele schoolperiode zonder mopperen gedragen.)
BeantwoordenVerwijderenKrijg zin om die nieuwe/oude bolletjes wol uit te testen :-)
Fijne zondag, Sigrid
In 1978 breide ik mijn eerste "echte" trui. Compleet met kabels, want ik dacht als je recht en averecht kunt zal een kabel ook niet zo moeilijk zijn.
BeantwoordenVerwijderenHet garen had ik van "het Zwarte Schaap" in Middelburg. Kostte me toen een rib uit mijn lijf.
En er ging heel veel garen in die trui. Oversized met hele wijde mouwen.
Ik hem hem zeker 5 winters gedragen voordat hij op de vliering terecht kwam.
Jaren later bij het opruimen van de vliering kwam ik hem weer tegen. Heb hem gewassen, de wijde mouwen uitgehaald en opnieuw gebreid in een smallere versie en ik heb hem weer een aantal winters met plezier gedragen.
Ik weet zeker dat als ik hem nu nog zou hebben hij weer helemaal in het modebeeld zou passen.
Geweldig, ik ben in die jaren ook een paar keer naar de Schapekop in Veere geweest om wol te kopen. Toen zag je nog het ecru met de draad zo gesponnen dat het ene stuk dun en dan weer dik was, wat een mooi effect gaf.
BeantwoordenVerwijderen