Blij dat ik Brei: Hastings

Graag vertel ik jullie over onze reis naar Hastings, waar wij de conferentie bijwoonden. Ik doe dat maar naar aanleiding van een aantal foto's. Ik wil eigenlijk veel te veel laten zien, ik begin bij dag 1.....

Met de bus vertrokken we naar Calais, waar we de boot naar Dover namen. Het was heel helder, prachtig weer - en dus genieten op de boot. Nooit geweten dat het zo dicht bij elkaar lag....

Na een heerlijke boottocht van anderhalf uur kwamen we aan bij de krijtrotsen van Dover. Deze meeuw doet dit stukje waarschijnlijk tientallen keren per dag - het is een komen en gaan van veerboten.

Het was nog een stukje rijden naar Hastings, langs een prachtige route langs de kust. We logeerden in een hotel aan de boulevard (zo noem ik het maar) van Hastings en genoten 's avonds nog van een muziek-optreden. De hele week waren er al activiteiten vooraf gegaan aan de Tourfish-conferentie.

De volgende morgen waren we al heel vroeg op! We zouden de hele dag in klederdracht lopen en het aankleden kost "even" tijd. Na een paar uurtjes zag iedereen er piekfijn uit en konden we aan een stevig Engels ontbijt! Miriam koos voor een "little Jill", da's pas stevig beginnen...

Met de bus vertrokken we naar St. Mary in the Castle, een voormalige kerk waar de conferentie werd gehouden. Op de achtergrond zie je de pier die door een brand werd verwoest. Ondertussen is er weer begonnen met de opbouw.

Na de voorbereidingen hadden we nog even tijd om een rondje te doen in Hastings.

Nooit geweten dat Popeye écht bestond! Maar hij woont dus in Hastings (en heeft geen tanden....!)

We wandelden door het oude centrum, waar we aardig wat bekijks hadden. Maar de Engelsen zijn wat gereserveerd, dus geen uitbundige foto-sessies (behalve Popeye dan...).

Direct aan zee bevindt zich ook alles rondom de visserij. De visserij hier is erg kleinschalig, de vis wordt 's morgens gevangen en direct verkocht. Verser kan het niet. (Maar volgens mij heel hard werken voor een dun-belegde boterham)

Je kunt zo het kiezelstrand oplopen waar je midden tussen de vissers-atributen staat. De kisten met netten, de krabbenkooien, maar ook de boten liggen overal. Deze kleine boten worden met een lier het strand op getrokken - een haven is er niet.

Natuurlijk gingen we even naar het water, en jawel hoor..... De dames moesten even met de benen in de heel koude zee. Kousen en schoenen uit, schorten en keuzen omhoog - maar goed dat de golven niet zo hoog waren!

Het leverde wel hele mooie plaatjes op!

Fotograaf Aart van Belzen moest er natuurlijk ook aan geloven :-)

Daarna met zakdoeken en schorten snel de voeten afgedroogd, om weer op tijd bij de conferentie te kunnen zijn. Ik ben echt zo trots op deze twee jonge meiden, want niets was hen teveel, en met hun Engels konden ze zich prima redden en probeerden ze heel actief mee te doen met alle activitteiten.

Hier zie je hoe ver de boten op de kiezels worden getrokken.

's Middags woonden we de conferentie bij waar in verschillende kanten van duurzaam toerisme en visserij/lokale producten werden belicht. Aan het eind mochten we de Arnemuidse visserstrui op de catwalk laten zien. Omdat we met een heleboel dorpsgenoten hieraan meededen heb ik daarvan (nog) niet veel foto's - dit komt nog. Wordt vervolgd...

En toen was het tijd om snel een pub in te duiken waar we met een nogal gemeleerd gezelschap de wedstrijd Nederland-Chili bekeken. De Engelsen waren toch al uitgeschakeld, dus we hadden niet veel concurrentie in de pub.

De magen begonnen wat te rommelen, en wat kun je dan beter eten dan een heerlijk Fish & Chips bij een lokaal restaurant? Wat een uitzicht, terwijl we een supervers visje kregen voorgeschoteld.

nou ja, visje?

Dat was nog een hele hap, echt heerlijk! Ondertussen was het avond geworden, de kleding begon aardig te knellen en het was die dag echt warm geweest. We vertrokken weer naar hotel, waar we ons uitpelden. Poeh, wat was ik moe, zeg. Met een hoofd vol indrukken vertrok ik naar dromenland...