Mandje

Een heel enkele keer krijg ik wel eens de vraag of ik alles wat op dit blog staat zelf heb gemaakt...... helaas, helaas, zelfs als ik alleen maar kon/mocht handwerken kreeg ik dit nog niet voor elkaar. Zie dit blog maar als mijn verlanglijstje of things-to-do voor de komende 300 jaar.

Maar gelukkig staat er veel zelf-gemaakts in mijn winkeltje, ik krijg van alle kanten hulp! Ans, Charlotte, Anna, mijn moeder en nog meer mensen brengen de mooiste werkstukken die een poos in de winkel mogen staan. Maar zeker mijn vriendin Johanna (niet te verwarren met mijn zus met dezelfde naam) is erg actief en maakte vorige week dit:

Het mandje is gebaseerd op een patroontje uit dit boekje van SMC uit onze winkel en staat vol met super leuke mutsjes en baretten (voor de goede orde, niet met mandjes....)

Ze gaf er een eigen draai aan en gebruikte een textielverharder voor het verharden, dat liep niet helemaal soepel - lees mee:

"Nu begint het mooiste gedeelte van het werkje, de vormgeving.

Tijdens het haken had ik al voor een rechte rand gekozen, met het idee dat ik het op een soep-pan wilde laten drogen.

Het haakseltje wordt met water gespoeld, en het overtollige water er uit geperst (handdoek 2 x dubbel gevouwen, haakseltje ertussen, op de vloer en twee minuten er op dansen).

Dan de pan voorbereiden: goed inpakken met keukenfolie en wegwerp-handschoenen aandoen.

Dan het haakseltje goed doordrenken met een transparante textiel-versteviger en over de ingepakte vorm heen trekken. Let op: je hebt maar beperkt de tijd om veranderingen door te voeren, en als het een keer vast is, dan blijft het in deze vorm.

Ter lering en vermaak:

In natte en gespannen toestand wordt een haakseltje groter. De beoogde soep-pan bleek door de handvaten te kort.

Plan B: een grote glazen vaas! Vlug inpakken, en het klieder-zooitje er overheen. Nu klopte de verhouding van diameter (te klein) en hoogte van het bakje (te hoog) niet meer.

Plan C:  een grote salade-bak. Weer inpakken, en zien dat hij te veel uitloopt, het haakseltje is niet wijd genoeg. De textiel-versteviger begint zijn werk te doen.

Plan D: er moet nog een kerst-koekjes-blik zijn, ergens in de diepte van de I**A-kubus. Vlug (!!!)  inpakken. Klieder-zooitje er overheen. De bodem is mooi gespannen, maar het blik is te laag. Ter verhoging oude kranten opgerold, ingepakt en erin gestopt. 

Het kranten-gedeelte blijkt te zacht te zijn, het haakseltje trekt samen. Als het nu hard wordt dan krijg ik het blik er niet meer uit. Wat doen?

Een snelhechter van stevig plastic werd de oplossing.

De voor- en achterkant van de snelhechter losknippen, en rondom tussen het ingepakte koekblik en het steeds steviger wordende haak-werkje schuiven. Vlug een ballon in het koekblik opblazen, zodat de rand mooi recht blijft. En dan de ballon op de grote glazen vaas (zie plan B) zetten.

Voor de zekerheid nog even met een kwastje een laagje textiel-versteviger aanbrengen.

En dan maar afwachten.

24 uur later was het gele bakje droog.

De constructie heeft haar werk gedaan, en zelfs het blikje kon er uit.

(met behulp van een paar stevige tikken met de steel van een pollepel dan wel, maar het is het gelukt!)

:-)

De plannen B t/m D had ik natuurlijk kunnen voorkomen.

Door meten en uitproberen misschien, en een betere planning.

Maar op de andere kant, dit was onvergetelijk om te doen!

Door de vele kleuren van de Catania katoen zijn er heel veel mogelijkheden om individueel vormgegeven bakjes en mandjes te maken!

Dus iedereen veel plezier bij het ontwerpen en uitvoeren van eigen werkjes!"

(heel jammer dat Johanna er geen foto's bij heeft gemaakt/kunnen maken van de stellages die ze bedacht om deze constructie te maken!)

Bij aankoop van 2 bolletjes Catania krijg je de hele beschrijving cadeau, inclusief verslag :-)