Ruim 1800 mensen verdrinken, 100.000 mensen zijn op de vlucht voor het water, ruim 200.000 stuks vee verdrinkt. Je kunt o.a. op deze website nog veel meer informatie vinden. Ons eiland Walcheren wordt relatief minder zwaar getroffen dan vele andere eilanden. Het heeft echter enkele jaren daarvoor grotendeels onder water gestaan tijdens de bevrijding van Walcheren in 1944.
In 1953 breken echter wel de dijken dichtbij ons dorp, en Arnemuiden en Kleverskerke stromen onder water. Deze foto's komen uit de beeldbank van de Historische Vereniging.
Veersedijk
Het spoor is helemaal weggeslagen.
De Schoolstraat
Zandzakken vullen (hoek Singel/Van Cittersweg)
Boerderij De Oranjepolder
De Spoorstraat
Herstelwerkzaamheden van de spoorlijn
Ik ben van 1967, 14 jaar na dit rampjaar geboren. Ik heb geen weet van angst voor het water, ik ben opgegroeid aan "de Piet" zonder getijde en niet aan het Veerse Gat. Ik stond als klein meisje op de dijk van Vrouwenpolder met aan de ene kant de Noordzee en aan de andere kant het Veerse Meer. Ik was bij de opening van de Oosterscheldekering in 1986 door Koningin Beatrix, en vond dat heel normaal. Maar bij het bekijken van al die foto's en films, het horen van de verhalen van vroeger realiseer ik me dat het gevoel van veiligheid geen vanzelfsprekendheid is.
Ja, zo triest. We zien er veel van op tv. Ik hoop dat dit nooit meer hier zal gebeuren. Groetjes Wilma
BeantwoordenVerwijderenVreselijk drama was het en dat nabestaanden nu pas met hun verhalen "durven" te komen. Dat ze het eigenlijk allemaal verdrongen hebben. Er niet over konden of mochten praten. Dat heeft me erg ontroerd.
BeantwoordenVerwijderenGroet Margriet
Die ramp was echt een drama. Ik kan het me nog heel goed herinneren. Ik hoor nog de wind en wij woonden in een veilig gebied. We konden alles alleen via de radio volgen en toen kwamen de foto's in de kranten.... toen kreeg je er een beeld bij. Vreselijk.
BeantwoordenVerwijderenHet heeft ook in gang gezet dat iedereen die onder de zeespiegel woont zich nu veilig kan voelen.
Groeten van Willemien.
Nu ik je geboortejaar lees realiseer ik me dat je ongeveer net zo oud(jong) bent als mijn oudste ...... oei
Mooi dat je vandaag laat zien hoe het was, toen.. heftig he! Ik zie de boerderij van mijn oom en tante ook helemaal in het water staan, behoorlijk confronterend, deze foto's had ik nog nooit gezien.. Dank je voor het delen Jeanet!
BeantwoordenVerwijderenJa heel triest. Zie het hier in Thailand ook op BVN...
BeantwoordenVerwijderenEen ongelofelijke ramp. Een oom van me heeft als militair reddingswerk gedaan in zeeland en kan er nog steeds niet over praten zonder tranen. Hoe verschrikkelijk dat je in je eigen huis en omgeving niet meer veilig bent!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Nelleke
Onvoorstelbaar hé? Het is mijn geboorte jaar, ik weet uit verhalen hoe erg het was en hoe bang veel mensen waren zo gauw het weer omsloeg, maar hier heb ik bewust niets van meegekregen,
BeantwoordenVerwijderenZag gisteravond ook nog een stukje, dan voel je nog het verdriet wat ze toen meegemaakt hebben
Sterkte daar vandaag!
Tineke
Bijzonder verslag Jeanet. Een vreselijke tijd voor de mensen. Wij hadden thuis een boek over de ramp en als kind keek ik daar al in, het maakte indruk. Mijn vader stelde mij wel gerust, dat we hoog en droog op de Veluwe woonden.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel het blijft bijzonder.
BeantwoordenVerwijderenIk ben van 1968, 'van ver na de ramp' maar door de boeken en verhalen die (vele jaren later) verteld werden door de mensen die het wel meegemaakt hebben is het voor mij een levendig stukje geschiedenis.
Ik ken de verhalen niet van dichtbij maar wel via via.
BeantwoordenVerwijderenOp de een of andere wijze raakt het me wat er toen is gebeurd. Misschien omdat er hier in de Noordoostpolder mensen uit Zeeland na de watersnoodramp 'opnieuw zijn begonnen' zoals dat dan heet. Hoe kun je ooit opnieuw beginnen als je alles wat en iedereen die je lief had daar op zo'n afschuwelijke manier hebt moeten verliezen.....
Van mijn ouders ken ik de verhalen hoe erg het ook hier in West Brabant was en dat er ook foto's van ons dorp in het watersnood museum te vinden zijn. Wij kunnen ons nu vrijwel niet voorstellen hoe erg het geweest moet zijn en dat in een tijd waar de communicatie middelen heel anders waren dan nu. Groetjes, Lindy
BeantwoordenVerwijderenIk heb de ramp niet persoonlijk meegemaakt, maar ik ben wel verbonden met de ramp. Mijn vader was militair en mijn ouders woonden buiten het rampgebied in Roosendaal. Mijn vader was echter nog niet zolang geleden overgeplaatst naar Den Haag. Er was de noodtoestand uitgeroepen en dat hield onder andere in dat militairen in hun standplaats moesten blijven. Zo kon mijn vader niet naar huis in Roosendaal dat weekend. Het was tevens de verjaardag van mijn moeder 2 februari. Mijn moeder heeft een korte tijd evacuees in huis genomen. Mijn vader was arts en hij wilde heel graag naar huis om te kunnen helpen bij de ramp, maar dat mocht niet. Zo heeft mijn vader 3 weken niet naar huis gekund. Mijn ouders waren blij elkaar weer te zien en een ieder snapt wat er toen gebeude en 9 maanden later werd ik geboren. Zo heb ik mijn leven te danken aan de ramp. Mijn lijfspreuk is dan ook: "Ik worstel en kom boven ...."
BeantwoordenVerwijderenIk zag de herdenking op tv vanmorgen. Ik heb het natuurlijk ook niet meegemaakt en woon ook niet echt in de buurt. Wel heb ik ooit op vakantie in Tjechie meegemaakt hoe woest het water kan zijn, er waren daar en in Duitsland veel overstromingen. Echt heel eng!!!! Ik heb wel respect gekregen voor water, het lijkt onschuldig maar dat is het niet. Het moet toen ook vreselijk geweest zijn. Dit hopen we toch nooit meer mee te maken.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend, dinah