vrijdag 4 mei 2012

4 mei

Ik weet niet hoe ik het voor elkaar krijg, maar in schoolvakanties lijkt het alsof alles nog chaotischer verloopt dan "normale"weken. Hoe goed ik ook probeer te plannen, in te schuiven, voor iedereen de vakantie mogelijk te maken, het lukt nooit - er gaat altijd wel wat mis. Het heet dan ook school-vakantie he, geen moeder-vakantie! (Bestaat dat???)

Het leuke van deze week was dat ik heel veel blog-lezers heb ontmoet! Van dichtbij, maar ook zeker van ver weg. Waar een weekje of dagje Zeeland dan weer goed voor is (want van het weer moest je het deze week niet hebben). Wat een leuke ontmoetingen zijn dat toch, want al die mensen nemen weer leuke ideeën mee. Zo zag ik voor het eerst hoe dat nou zat met sokken op een rondbreinaald, van teen tot boord. Yes, dát is handig! Daar horen jullie zeker meer van (is natuurlijk een blamage dat ik dat nog niet eerder wist, maar je kan niet alles weten he?)

Vandaag kwam dochterlief weer terug van het Korfbal-kamp. Weinig gekorfbald, veel ge-kampt! De stem gereduceerd tot fluisterniveau (ook wel eens lekker), ietwat versleten maar vol enthousiaste verhalen. De lieverd nam voor mij een kadootje mee:


Is dit geen superleuke boekenlegger?
Woon je in de buurt van Hilvarenbeek, ze haalde 'm bij De hertogin van Hilvarenbeek en woon je niet in de buurt, dan moet je inspiratie van deze foto halen!


En nu draait uiteraard de wasmachine op volle toeren, want dit nam ze natuurlijk ook mee: (ja, die sokken èn schoenen waren ooit wit)

Vanavond gingen we weer naar de jaarlijkse dodenherdenking op ons dorp. Voor een echtgenoot die jaren als politiek gevangene heeft vastgezeten in een dictatuur is vrijheid en democratie beslist geen vanzelfsprekendheid. 

Op de oude begraafplaats staat een oorlogsmonument met stenen waar de namen in staan gegraveerd van 76 inwoners van de gemeente die door oorlogsgeweld zijn omgekomen, evenals de namen van 20 Franse gesneuvelde soldaten. Op een steen staat:

'TER NAGEDACHTENIS AAN ALLEN 
DIE IN BEVRIJDINGSUUR 
HET HOOGSTE MOESTEN GEVEN 
VAN UIT DE LUCHT, OF DOOR EEN MIJN 
GERUKT ZIJN UIT HET LEVEN 
DRIE ONZER, DIE UIT 'S VIJANDS LAND 
NIET MOCHTEN WEDERKEREN 
AAN FRANKRIJKS ZONEN DIE VOOR ONS 
DE VIJAND MOESTEN WEREN.'



Dus daarom is het handwerk-ideetje van dit logje gewijd aan onze vrijheid (van deze site) - om te borduren of met strijkkralen:
vredesduif

vlag van Nederland

bevrijdingsvlam




3 opmerkingen:

  1. Ontroerende blogpost, Jeanet.. Voor je man heeft vrijheid wel een heel speciale betekenis gekregen en voor jullie ook! We staan daar veel te weinig bij stil.
    De rest heb ik met een vette glimlach gelezen; zo herkenbaar! Je moet als moeder wel een duizendpoot wezen. Soms lijkt het allemaal ondankbaar werk, maar niets is minder waar. Wat vreselijk lief van je dochter om je verwennen met zo'n leuk cadeau!
    En Zeeland staat boven aan mijn uitgaangslijstje hoor, wat in het vat zit verzuurt niet!!

    Fijn weekend, groetjes Elizabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ook Fransen op Walcheren, dat wist ik niet. Wel van de Schotten, Canadezen, Noren en Polen. Wij staan er, net als jullie, elk jaar bij stil. Niet alleen op 4 mei, maar ook op 1 november.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een ontroerend logje Jeanet, ik word er stil van... Prachtig het gedicht... 4 Mei is voor mij altijd een dag van herdenken.. aan al die levens die verwoest werden, gezinnen die werden ontwricht en verscheurd... Ik kan me goed voorstellen dat het voor jullie gezin heel concreet is, mooi dat je er in dit logje op deze wijze aandacht aan besteedt!

    BeantwoordenVerwijderen