Vroeger keek mijn vader altijd naar de schaatwedstrijden, en wij keken natuurlijk mee. Namen als Ard Schenk en Jan Bols doen mij herinneren aan vroeger. Op onze zwart-wit TV, die af en toe een fikse klap nodig had om aan de praat te blijven. Of waar een brede balk sneeuw op kwam (gepaard met een ronkend geluid), als mijn moeder (uiteraard in diezelfde huiskamer) een stukje naaide op de naaimachine. Ze was echt niet van plan om te stoppen als er een schaatswedstrijd was! Kabel-TV had je natuurlijk al helemaal niet, en de antenne lag boven op zolder. Af en toe was de ontvangst niet zo best, en dan moest een van ons naar boven om de antenne te draaien. En nummer twee stond op de overloop boodschappen door te geven van boven naar beneden (en vice versa) en pa riep dan: "Ja, zo goed!" of "Nee, nog een beetje draaien". Op je buik lag je dan in zo'n hok die antenne te draaien en uiteraard was het beeld weer slecht zodra je het onding losliet!
Ik kan mijn kinderen niet eens uitleggen wat zwart-wit TV is, en 2 kanalen die pas om 6 uur een programma startten is ook iets onvoorstelbaars! Toch het ik het idee dat het nog maar pas geleden is......
Een nostalgische foto uit die tijd:
Zag er een stuk minder super-sonisch uit dan tegenwoordig, gewoon op een buitenbaan waar je nog onderuit kon gaan over een kloddertje vogelpoep (Hilbert van der Duim).
Ja,wij zaten ook allemaal met handwerkje voor de buis volgens mij zijn er van het weekend weer wedstrijden dus ik weet al wat ik het weekend doe ;-)
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijk logje, zooooo herkenbaar! Ik had het zelf kunnen schrijven Jeanet! En die mutsen, geweldig, we hebben nog foto's van mijn vader en broertje met zo'n muts op... pure nostalgie in een modern jasje! Gaaf!
BeantwoordenVerwijderen