Wat héérlijk! Buiten waait een koele bries, elk raam en elke deur staat open in dit huis om de warmte te verdrijven. De zon verschuilt zich achter een dun wolkendek en ik kom helemaal bij. Begrijp me goed: ik geniet met volle teugen van de zomer, de lange zomeravonden buiten, buiten eten, strand en zon. Maar mijn lijf protesteert in hevige mate - slapeloze nachten, zweetbuien als een kraan die eindeloos open staat, dikke vingers en een oneindige moeheid slopen me langzaam. Gelukkig hebben we het weer niet in de hand maar Moeder Natuur vindt het blijkbaar ook tijd voor wat afkoeling, hoera! :-)
Het absurde is natuurlijk dat de kasten in de winkel zich vullen met dikke winterwolletjes. Vorige week ben ik al bezig geweest om wat vakken om te wisselen, zomer- en wintergarens wisselen een beetje van plek. Het is tijd om ons te richten op koude tijden. Ook in de folders en tijdschriften vind je al weer artikelen over de komende wintermode.
Mode zegt mij niet zo heel veel (kledingstukken moeten vooral lekker zitten en een poosje meegaan), maar een 16-jarige dochter heeft af en toe een verfrissende kijk op dit soort dingen - dus bladeren we soms gezamelijk wat folders door. In een tijdschrift gaat het over vrouwenfiguren en welke kleding bij deze figuren past. De do's en don'ts bij welk figuur, enzo. Miriam gaat er eens lekker voor zitten: "Mam, wat ben jij? Een zandloper, een appel, een peer of een prei?" We gaan er een studie van maken.
Hardop leest ze: De zandloper - gelijkmatig verdeeld gewicht (betekent dat "overal even dik"?), smalle taille en de heupen in evenwicht met de schouders. Laat maar kind, het houdt al op bij die taille..... hoewel ik me aardig in evenwicht voel, denk ik toch niet dat ze dat bedoelen.....
Die Appel lijkt ons wel wat: Brede schouders, volle borsten, ronde buik, weinig taille. Dat moet 'm zijn! Miriam beaamt het van harte. O - het gaat nog verder: slanke benen? Laat maar! Er is niet zoveel slank aan mij - maar vooral niet de benen.
Dan maar Peer? Brede heupen- check! Maar dan komt het: smalle taille, kleinere borsten, platte buik (o gut, nee!), smalle schouders. Dit gaat 'm niet worden.... dus dat hippe bloesje dat erbij vermeld wordt ook niet.
Rest alleen nog Prei! Lang en slank - o, stop maar! Kleine borsten. smalle schouders, smalle heupen, rechte vormen. Dit is duidelijk - ik ben een anti-prei. Ik ben zó-niet-prei. Hoewel dat bijbehorende slobberjurkje me best lekker zou zitten maar waarschijnlijk staat het bij anti-preien zoals ik als een meelzak.
Langzaam kom ik in een identiteitscrisis. Als ik geen van bovenstaande figuren heb pas ik vast nergens in (dat wist ik al, het is altijd te lang, te getailleerd, te synthetisch, te strak). Toch zal ik ook wat aan moeten. We bedenken dat het de hoogste tijd wordt voor een extra vrouwenfiguur. En na een tijdje vinden we het. Dát is het - ik ben een aardappel! Helemaal. Het maakt niet uit aan welke kant hoeveel bobbels, bulten, uitstulpingen en knarren zitten: het blijft onmiskenbaar een aardappel. Ze hebben sproeten en bestaan in vele maten en kleuren. Een litteken hier en daar hoort erbij. Ik ben tevreden, dochterlief ook! En beste tijdschrift-makers (veelal vrouwen, toch?): voeg er maar een figuur aan toe. Met die aardappel maak je vast heel veel vrouwen blij.
Met een gerust hart ga ik straks een paar bollen wol uit de kast halen en wat leuks breien. Het gaat me vast prima passen :-)
